رفاه اجتماعی روستایی: رویکردی شناختی در تبیین معرفها

در قالب منطق شناخت ، علت کاوی پدیده های جغرافیایی در عرصه رفاه اجتماعی روستایی و درنظر گرفتن رویکرد شناخت تبیینی از ضرورتهای ویژه پژوهش های علمی دراین زمینه است. مطالعات انجام شده دراین حوزه غالبا در قالب شناخت عمومی و با به کارگیری شیوه های کلاسیک همراه با ابهام و با تعمیم پذیری اجزای محدود و غیر اساسی به کل سیستم توام است . در این راستا ، توجه به رویکرد شناختی به معرفت های مختلف آسیب پذیری در روستاها به منظور اتخاذ یک استراتژی علمی و عملی برای کاهش تاثیر عوامل مذکور ضروری به نظر می رسد . بدین منظور در این مقاله با استفاده از روش تحلیل میزان ( تعیین عوامل تکرار پذیر و مورد اتفاق نظر ) در زمینه شناخت معرفهای مبین رفاه اجتماعی از بسیاری از منابع مرتبط با موضوع بهره گرفته است . غالب بودن معیارهای انتقادی در پژوهش انجام شده و همچنین هدفمند بودن رویکرد اتخاذ شده از نکاتی بوده که در این مقاله مد نظر قرار گرفته است .در واقع سوال اصلی این است که آیا در قالب شناخت شناسی پدیده های جغرافیایی و درونمایه های آنها در راستای تعریف و تعیین روش شناسی کاربردی به منظور علمی کردن مطالعات مربوط به این حوزه همگام با تغییرات انجام شده در عرصه تکنیکهای مطالعاتی و منطق شناخت نوین است یا نه ؟ یافته ها و نتایج نشان می دهد که در مورد تحلیل رفاه اجتماعی روستایی به شناسایی معرفهای مبین کمتر پرداخته شده ،‌به طوری که اکثر تحقیقات معناکاوی بوده و کمتر رویکردهای عملی و منطقی را دراین زمینه رعایت کرده اند و همچنین به تفسیر توصیفی این فرایند بدون در نظر گرفتن عوامل و زمینه های موثر پرداخته اند .