ارزیابی پیامدهای اقتصادی ادغام روستاها پس از حادثه زلزله از دیدگاه توسعه پایدار: مورد روستاهای بالکور و جمال آباد از شهرستان طارم علیا

این مقاله تاثیرات اقدامات مربوط به اسکان مجدد ساکنان برخی از روستاهای آسیب دیده از زلزله خردادماه 1369 در منطقه طارم علیا واقع در شمال شرقی استان زنجان را از بعد اقتصادی مورد مطالعه قرار می دهد . شدت تخریب روستاهای منطقه توام با مشکلات کمک رسانی به جمعیت متفرق ساکن در روستاهای کوچک اندام آن ، ایده جابجایی و اسکان مجدد را به عنوان راهکاری مناسب برای بازسازی ، پیش روی مسئولان امر قرار داد . انتقال جمعیت دو روستای تخریب شده بالکلور و جمال آباد به روستای آب بر ( مرکز شهرستان طارم علیا ) و ایجاد مجموعه ادغامی آب بر ، ماحصل چنین اقدامی است . حال با گذشت بیش از ده سال از وقوع آن حادثه ،‌این سوال مطرح می شود که آیا اسکان مجدد خانوارهای روستای آسیب دیده ،‌حرکتی به سوی پایداری بوده است ‌؟‌ در همین راستا ، مقاله حاضر با هدف ارزیابی ابعاد اقتصادی این شیوه از مداخله توسعه ای در منطقه طارم علیا ،‌به دنبال ارائه پاسخی منطقی و مستدل به این سوال است که چه تحولاتی در ساختار شغلی خانوارهای جابجا شده به وقوع پیوسته و پیامدهای اقتصادی ادغام چه بوده است . یافته های تحقیق نشان می دهد که به دلیل عدم توجه جدی به امور اشتغال زایی و محدودیت منابع آب و خاک از یک سو و نابرابری در بهره مندی از فرصتهای شغلی محدودی که در بخش خدمات دولتی ایجاد شده از سوی دیگر ، اجتماعات جابجا شده به بهره برداری مجدد از منابع موجود در مکانهای قبلی روی آورده و همچنان به مهاجرت های فصلی به سایر مکانها از جمله شهرهای بزرگ ادامه می دهند . در این میان ، شکل گیری اشتغال زنان در خارج از روستا به عنوان پدیده ای جدید قابل طرح است .