یک الگوی اندازه گیری استعداد پذیرش Tqm در پهنه فرهنگ ملی ایران

بررسیها نشان می دهند که پیشبرد tqm به منزله رویکرد جدید مدیریت ، در برنامه های تعدادی از سازمانها و شرکتهای کشور قرار گرفته است . از طرف دیگر چند بررسی نیز بر شکست 70 درصد تلاشهای استقرار tqm در سازمانها و شرکتهای خارجی دلالت دارد . برای بهبود شیوه های مدیریت با انتقال روشهای موافق از سایر جوامع لازم است شرایط اجتماعی - فرهنگی ، شرایط زیست محیطی ، اقتصادی و سیاسی حاکم بر جامعه مورد توجه قرار گیرد . در این خصوص تلاش گردید تا نسبت به وجود زمینه پذیرش tqm در سازمانهای کشور با توجه به فرهنگ ملی ایران که به طور فراگیر بر فرهنگهای سازمانی موجود در کشور سایه افکنده است ، پژوهشی به عمل آید .در تبیین و تبدیل tqm به متغیرهای تحقیق یازده مفهوم اصولی جایزه کیفیت ملی مالکولم بالدریچ انتخاب شد و در تبیین فرهنگ ملی ،‌ از چهار بعد فرهنگی ملتها که به وسیله هافستد پیشنهاد شده استفاده شده است .با بهره گیری از فن تصمیم گیری گروهی دلفی و روش ماتریسهای فرهنگی این نتیجه حاصل شد که به طور کلی زمینه پذیرش tqm در فرهنگ ملی ایران به طور قابل ملاحظه ای ضعیف بوده ، در بین مفاهیم اصولی نامتوازن می باشد . در بین یازده مفهوم اصولی مشارکت دهی و پرورش کارکنان ، کمترین زمینه پذیرش و بلند مدت نگری بیشترین زمینه را دارد که از جمله نتایج این تحقیق به حساب می آید .