اثربخشی روان‌درمانی وجودی به شیوه گروهی بر افزایش امیدواری مادران دارای کودک سرطانی

مقدمه: سرطان به عنوان یک بیماری ناراحت کننده از همان ابتدای تشخیص، بر روی ابعاد جسمی، اجتماعی، روانی و معنوی افراد مبتلا به سرطان و اعضای خانواده، به ویژه مادران، اثرات بارزی دارد. لذا هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر اثربخشی گروه درمانی وجودی بر افزایش امیدواری مادران کودکان سرطانی می باشد.روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و ازنوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری این پژوهش شامل مادران کلیه کودکان مبتلا به سرطان زیر سیزده سال تحت پوشش انجمن حمایت از کودکان مبتلا به سرطان استان مرکزی می باشد. روش نمونه گیری دردسترس استفاده می شود. به صورت تصادفی 24 نفر از بین جامعه انتخاب شدند و به صورت تصادفی دوازده نفر در گروه گواه و دوازده نفر در گروه آزمایش قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش هشت جلسه نود دقیقه ای، هفته دو جلسه تحت آموزش قرار گرفتند ولی گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد.در این پژوهش از پرسشنامه ی امیدواری میلر (1988) و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد.نتایج: یافته ها نشان داد، تفاوت بین میانگین های دو گروه در امیدواری میلر کاملاً معنادار است. (0/001≥p) بحث و نتیجه گیری: بر این اساس می توان چنین استنباط کرد که درمان وجودی می تواند در افزایش امیدواری مادران دارای کودکان سرطانی موثر واقع شود.