تحلیل شاخص‌های موثر بر کاهش طلاق در نواحی روستایی دهستان حومه جنوبی در شهرستان اسلام‌آباد غرب

پیشگفتار: آسیب‌های اجتماعی به‌صورت مستقیم و غیرمستقم، بر تمامی جوانب زندگی جوامع اثرگذار است. یکی از مهمترین آسیب‌های اجتماعی، طلاق است که ارتقا شاخص‌های تربیتی، اجتماعی-فرهنگی، خانوادگی و اقتصادی در کاهش آن موثر  می‌باشد. بررسی و سنجش شاخص‌های موثر بر کاهش طلاق مساله اساسی پژوهش حاضر است. لذا هدف از این مقاله تاثیر شاخص‌های خانوادگی، اقتصادی، تربیتی و اجتماعی-فرهنگی موثر بر کاهش طلاق روستایی از دیدگاه روستاییان با رویکرد مدلسازی معادله‌ ساختاری می‌باشد.روش: تحقیق حاضر به لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی و به لحاظ ماهیت از نوع تحقیقات توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را دو هزار و هشتصد و نود و چهار سرپرست خانوار روستای انتخابی دهستان حومه جنوبی در شهرستان اسلام‌آباد غرب را در سال  1402تشکیل می‌دهد. با استفاده از فرمول کوکران ، نمونه‌آماری مورد پرسش تعداد سیصد و سی و نه سرپرست خانوار تعیین شد. این تعداد با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار spss و مدلسازی معادلات ساختاریsmart pls انجام شده است. در این تحقیق متغیرهای مشاهده شده برای چهار مولفه تربیتی، اجتماعی-فرهنگی، خانوادگی و اقتصادی به‌دست آمد.یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهد که اعتبار اندازه‌گیری شده هر چهار مدل اندازه‌گیری شاخص‌های موثر بر کاهش طلاق  قابل قبول می‌باشد. با توجه نتایج، ضرایب t بین متغیرهای اصلی پژوهش، بالای دو ممیز پنجاه و هشت صدم بوده یعنی رابطه معنادار و مستقیم است. به این ترتیب ابعاد تربیتی، اجتماعی-فرهنگی، خانوادگی و اقتصادی بر کاهش طلاق تاثیر مثبت و معناداری دار. مقدار r2 نشان می‌دهد هفتاد و نه ممیز هشت دهم درصد میزان کاهش طلاق با دستیابی به ابعاد چهارگانه تبیین شده و بعد خانوادگی با ضریب صفر ممیز هشتاد و نه صدم، تاثیر بیشتری نسبت به سایر ابعاد داشته است. پیشنهاد می‌شود به‌منظور کاهش طلاق، شاخص‌های اقتصادی مورد توجه بیشتری قرار گیرد تا برایند نهایی بهبود یابد. پی‌آمد: بنابر یافته‌های پژوهش، چهار مولفه تربیتی، اجتماعی- فرهنگی، خانوادگی و اقتصادی در کاهش طلاق موثر می‌باشد.

analysis of indicators affecting the reduction of divorce in rural areas of southern suburbs village in eslamabad-e gharb country

introduction: social harm impacts all aspects of society, both directly and indirectly. one of the most significant social harms is divorce, which negatively affects educational, socio-cultural, family, and economic indicators. this study aims to investigate and measure the factors that can help reduce divorce rates. specifically, the article explores the influence of family, economic, educational, and socio-cultural indicators on decreasing rural divorce, as perceived by the villagers, using a structural equation modeling approach.methods: this study is classified as applied research in terms of its objective and descriptive-correlational research regarding its nature. the statistical population includes two thousand eight hundred ninety-four heads of households from a selected village in the south subdistrict of islamabad gharb city in the year 1402. using cochran’s formula, a sample of three hundred thirty-nine household heads was selected through a simple random sampling method. data analysis was conducted using spss software and structural equation modeling (smart pls). the observed variables in this research were organized into four components: educational, socio-cultural, family, and economic.results: the results indicate that the validity of all four models measuring indicators effective in reducing divorce is acceptable. the t coefficients for the main research variables exceeded two and a half, signifying a significant and direct relationship. this implies that the educational, socio-cultural, family, and economic dimensions positively and significantly influence the reduction of divorce. the r-squared value reveals that nearly four-fifths of the reduction in divorce can be explained by these four dimensions, with the family dimension demonstrating the highest effectiveness, indicated by a coefficient of almost nine-tenths. therefore, it is recommended that greater attention be given to economic indicators to enhance the overall outcome in reducing divorce rates.conclusions: research findings indicate that four key components—educational, socio-cultural, family, and economic—effectively reduce divorce rates.