اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر رضایت از زندگی، عاطفه مثبت و پرخاشگری بیماران آسیب نخاعی

پیشگفتار: آسیب طناب نخاعی به‌عنوان یک اختلال ناتوان کننده، پیامدهای جسمی، روان‌شناختی و اجتماعی زیادی ایجاد می‌کند. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر رضایت از زندگی، عاطفه مثبت و پرخاشگری در بیماران آسیب نخاعی شهر اصفهان انجام گردید.روش: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. از بین افراد دچار آسیب نخاعی مراجعه‌کننده به انجمن بیماران آسیب نخاعی در بهار 1398 که دارای معیارهای ورود به پژوهش بودند و تمایل به شرکت در پژوهش داشتند، سی نفر به‌شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل هر گروه پانزده نفر جایگزین شدند. شرکت‌کنندگان هر دو گروه، قبل و بعد از مداخله و یک ماه بعد در مرحله پیگیری به ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‌های رضایت از زندگی داینر1985، عاطفه مثبت واتسون و همکاران1988 و پرخاشگری باس و پری1992 پاسخ دادند. آزمودنی‌های گروه آزمایش به مدت هشت جلسه نود دقیقه‌ای تحت درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی فریش2006 قرار گرفتند، اما برای گروه کنترل هیچ مداخله‌ای صورت نگرفت.یافته‌ها: برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده گردید. یافته‌ها حاکی از تاثیر درمان (0.05>p) بر رضایت از زندگی در مرحله پس‌آزمون و بر عاطفه مثبت و پرخاشگری در مراحل پس‌آزمون و پیگیری بود.پی‌آمد: بنابر یافته‌ها‌ی پژوهش، برای افزایش رضایت از زندگی و عاطفه مثبت بیماران آسیب نخاعی و کاهش پرخاشگری آن‌ها می‌توان از درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی استفاده نمود.

effectiveness of quality of life therapy on life satisfaction, positive affect, and aggression in patients with spinal cord injuries

introduction: spinal cord injury is a debilitating condition that has numerous physical, psychological, and social impacts. this study aimed to assess the impact of quality-of-life therapy on life satisfaction, positive emotions, and aggression among spinal cord injury patients in isfahan.methods: the research employed a semi-experimental approach with a pre and post-test design and a control group. the study’s statistical population comprised all patients with spinal cord injuries who were referred to the welfare and rehabilitation centers of isfahan in 2017. to conduct the study, thirty individuals with spinal cord injuries who met the entry criteria and expressed willingness to participate were selected using convenience sampling. they were then randomly assigned to either the experimental or control group, with fifteen individuals in each. both groups completed research instruments, including the life satisfaction questionnaire (diener, 1985), positive affect (watson et al, 1988), and aggression (buss & perry, 1992), before and after the intervention, as well as one month after follow-up. the experimental group received quality-of-life therapy (frisch, 2006) in eight ninety-minute sessions, while the control group did not receive any intervention.results: for data analysis, we used multiple-variable covariance. the findings showed the effect of treatment (p<0.05) on life satisfaction in the post-test, as well as on positive and aggressive attitudes in the post-test and follow-up stages.conclusions: according to the results, patients with spinal cord injury can benefit from treatment aimed at improving their quality of life, leading to improved life satisfaction and positive affect, as well as a reduction in their aggressiveness.