تاثیر آموزش برنامه غنی‌سازی رابطه زوجی بر افزایش سازگاری زناشویی زوجین دارای کودک بیش‌فعال

مقدمه: از مهمترین عوامل ایجاد ناسازگاری زناشویی، مشکلات ارتباطی زوجین است. پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثربخشی آموزش برنامه غنی‌سازی رابطه زوجی بر افزایش سازگاری زناشویی زوجین دارای کودک بیش‌فعال مراجعه‌کننده به مرکز تحکیم بنیان خانواده شهر یزد، انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمونپس‌آزمون با گروه گواه است. تعداد چهل نفر از زوجین مراجعه‌کننده به مرکز تحکیم بنیان خانواده در شهر یزد، که دارای کودک بیش‌فعال بودند و کمترین نمره سازگاری را از پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر1976 کسب نمودند، با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش به مدت هشت جلسه نود دقیقه‌ای به‌صورت هفتگی تحت آموزش گروهی قرار گرفتند. هر دو گروه، پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر1976 در پیش‌آزمون و پس‌آزمون تکمیل نمودند. نتایج: یافته‌ها نشان داد که تفاوت دو گروه در متغیر رضایت96/101=fو01/0>p و همبستگی45/73=fو01/0>p معنی‌دار است؛ بنابراین با توجه به یافته‌های فوق، می‌توان نتیجه گرفت که برنامه بهبود رابطه بر افزایش رضایت و همبستگی زوجین اثر داشته است. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان داد که، جلسات آموزش گروهی، برنامه غنی‌سازی رابطه زوجی، به‌طور معناداری، باعث افزایش سازگاری زناشویی و ابعاد مولفه رضایت، همبستگی، توافق و ابراز محبت شده است.

The Effectiveness of the Marital Relationship Enrichment Training Program on Marital Adjustment of Couples with Hyperactive Children

Introduction: One of the most important causes of marital incompatibility is couples rsquo; communication problems. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of the marital relationship enrichment training program on marital adjustment of couples with hyperactive children referred to the Yazd family conservation center. Methods: This study is a quasiexperimental design with a pretestposttest design with a control group. Forty couples referring to the Family Foundation of Yazd, which had hyperactive children and received the lowest adjustment score from the marital adjustment questionnaire (Spanner1976), were selected through convenience sampling and randomly assigned to two experimental and control groups. The experimental group received eight sessions of ninety minutes training program each week. Both groups were administered the questionnaire of Spanner rsquo;s marital adjustment questionnaire(1976) as a Pretest and posttest. Results: Findings show that there was a significant difference between the two groups in the satisfaction variable (F=101.96, P<0.01) and the correlation (P=0.01 and F=73.45), respectively. Therefore, according to the above findings, it can be concluded that the marital relationship enrichment training program affects increasing the satisfaction and correlation of couples. Conclusions: The results of this study showed that marital relationship enrichment training programs significantly increased marital adjustment and dimensions of satisfaction, correlation, agreement, and supraconscience.