اثربخشی بازی‌های وانمودی برخلاقیت و خودکارآمدی کودکان دختر بدسرپرست و بی‌سرپرست

مقدمه: خلاقیت و خودکارآمدی از ویژگی‌های مهم دوران کودکی محسوب می‌شود و بازی می‌تواند یکی از راه‌های بهبود آن‌ها باشد. پژوهش حاضر به‌منظور بررسی اثربخشی بازی‌های وانمودی بر خودکارآمدی و خلاقیت کودکان بدسرپرست و بی‌سرپرست شهرستان کرج انجام شد.روش: در این پژوهش نیمه‌آزمایشی از طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه‌آماری را کلیه کودکان هفت تا دوازده ساله تحت حمایت سازمان بهزیستی شهر کرج که به‌دلیل بی‌سرپرستی و بدسرپرستی در دو مرکز‌ مهر یکتا و دست‌ مهربان مادر نگه‌داری می‌شدند تشکیل داده است. با در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج، با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند سی کودک انتخاب و در دو گروه پانزده نفره جایگزین شدند. در این پژوهش از پرسشنامه خودکارآمدی کودکان موریس2001 و پرسشنامه خلاقیت تورنس1984، آزمون تفکرخلاق فرمaتصویری ‌استفاده شد. هشت جلسه بازی درمانی وانمودی برای گروه آزمایش ارایه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس چندمتغیری و یک متغیری و نرم افزار spss20 استفاده شد.نتایج: یافته‌ها نشان داد در میانگین نمرات خلاقیت و خودکارآمدی و مولفه‌های آن‌ها در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مرحله پس‌آزمون تفاوت معنی‌دار وجود دارد.(0/05>p)بحث و نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد که بازی‌های وانمودی توانسته بر خلاقیت و خودکارآمدی کودکان بیافزاید. لذا از بازی‌های وانمودی می‌توان به‌عنوان روشی مناسب در جهت بهبود شاخص‌های سلامت ذهنی و روانی، خلاقیت و خودکارآمدی کودکان بدسرپرست و بی‌سرپرست استفاده کرد.

The Effectiveness of Pretend Plays on the Self-Efficacy and Creativity of Parentless Children and Children with Neglectful Parenting

Introduction: Selfefficacy and creativity are two important factors in childhood; some activity as play can probably enhance them. This study aimed to investigate the effectiveness of pretend plays on the selfefficacy and creativity of parentless children and children with neglectful parenting in Karaj.Methods: The research method was semiexperimental. The research community consisted of all children seven to twelve years old under the supervision of the welfare organization in Karag city. The children were parentless or suffered from lack of parental care living in two different orphanages called Nasle Mehre Yekta and Daste Mehrabane Madar. Considering the scores they received in a pretest and the criteria of inclusion and exclusion, thirty children were selected and assigned to two groups of fifteen by purposive sampling method. The research tools in this study were the SEQC measures children #39;s selfefficacy of Muris(2001) and the Torrance tests of creative thinking(1984) figural form A. The experimental group received eight sessions of group pretended play therapy. The data were analyzed by descriptive statistics and univariate and multivariate analysis of covariance by SPSS20. Results: Findings showed a significant difference in posttest mean scores of creativity and selfefficacy and their subscales in the experiment group in comparison to the control group. (P<0/05)Conclusions: The results suggest that pretend play therapy could increase selfefficacy and creativity in parentless children and children with neglectful parenting. Therefore, it could be a good way to improve the mental health of these children.