اثربخشی گروه‌درمانی شناختی ‌وجودگرا بر اضطراب و امید به زندگی نوجوانان مبتلا به سرطان

مقدمه: افراد مبتلا به سرطان به‌خصوص نوجوانان مشکلات فراوانی از جمله افسردگی، اضطراب و ناامیدی را تجربه می‌کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه‌درمانی شناختی وجودگرا بر اضطراب و امید به زندگی نوجوانان مبتلا به سرطان در شهر تهران در سال 1397 بود.روش: روش این پژوهش شبه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمونپس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه‌آماری پژوهش را نوجوانان دختر مبتلا به سرطان شهر تهران در سال 1397 تشکیل دادند، با در نظر گرفتن نمرات پیش‌آزمون و معیارهای ورود وخروج، نمونه‌گیری به روش هدفمند انجام گرفت وسی نفر انتخاب شدند که در دو گروه پانزده نفره جایگزین شدند. گروه آزمایش طی هشت جلسه نود دقیقه‌ای تحت درمان شناختی ‌وجودگرا قرار گرفتند، اما گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه اضطراب بک و پرسشنامه امیدواری میلر. تحلیل داده‌ها به‌وسیله روش‌های آمار توصیفی و تحلیل کواریانس تک متغیری، با استفاده از نرم افزار spss20 انجام گردید.نتایج: یافته‌ها نشان داد، میانگین نمرات امید به زندگی sig=0/000، f=39.25 و اضطراب f=11.6, sig=0.000 گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مرحله پس‌آزمون تفاوت معناداری داشته است.بحث و نتیجه‌گیری: درمان شناختی وجودگرا موجب کاهش اضطراب و افزایش امیدواری در نوجوانان مبتلا به سرطان شده است. بنابراین از این درمان می‌توان در راستای کاهش اضطراب و افزایش امیدواری نوجوانان مبتلا به سرطان در مراکز نگهداری و درمانی استفاده نمود.