رابطه بین فاکتورهای فردی با دفعات و مدت بی‌خانمانی

مقدمه: بی‌خانمانی تجربه‌ای ناخوشایند است که برخی افراد خصوصا در شهرهای بزرگ به آن دچار می شوند. عوامل زیادی در پایداری بی‌خانمانی و تکرار آن تاثیرگذار است و شامل مجموعه زیادی از فاکتورهای فردی، خانوادگی، اقتصادی، اجتماعی و محیطی در زندگی فرد بی‌خانمان می شود. در این تحقیق رابطه برخی فاکتورهای فردی با دفعات و مدت بی‌خانمانی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است.روش: پژوهش حاضر یک تحقیق غیرآزمایشی و مقطعی است که با روش پیمایش و با ابزار پرسشنامه انجام گردیده است، نمونه آماری شامل صد بی‌خانمان (هشتاد مرد و بیست زن) که به تناسب جمعیت زنان و مردان بی‌خانمان مستقر در دو گرمخانه خاوران و لویزان وابسته به شهرداری تهران انتخاب شده‌اند. از پرسشنامه‌های موجود در زمینه بی‌خانمانی پرسشنامه محقق ساخته‌ای تولید گردید، سپس اعتبار صوری و روایی محتوا مورد سنجش قرار گرفت و تایید شد. همچنین به‌منظور اعتماد بیشتر، این پرسشنامه به‌ شیوه مصاحبه تکمیل گردید.نتایج: بین ویژگی‌های فردی و دفعات بی‌خانمان شدن رابطه معنادار قوی مشاهده نشد که نشان از تکرار بی‌خانمانی صرف‌نظر سن، جنسیت، تاهل، میزان ارتباط با خانواده، وضعیت اشتغال و ونحوه تامین هزینه زندگی است. برخی شرایط و ویژگی‌های این افراد با مدت بی‌خانمانی رابطه معنادار نشان داد، از جمله با افزایش ارتباط و حمایت عاطفی و مالی خانواده مدت بی‌خانمانی کم شده است. همچنین اشتغال عامل مهمی در کوتاه شدن دوره بی‌خانمانی است.بحث و نتیجه‌گیری: یافته‌های این تحقیق، نتایج مطالعات پیشین را تایید می‌کند و مجددا بر نقش مهم ارتباط و حمایت خانواده، ترک اعتیاد و اشتغال تاکید می‌ورزد. مسلما برنامه‌های توانمندسازی و بسترسازی برای رفع بیکاری به همراه ترک اعتیاد و ایجاد تعلق عاطفی و خانوادگی برای افراد بی‌خانمان می‌توانند کمک شایانی برای این گروه طرد شده از جامعه باشد که دوباره برای سلامت خود و جامعه تلاش کنند.