اثربخشی رفتاردرمانی شناختی-استعاره‌ای بر افسردگی و تاب‌آوری زنان مطلقه

مقدمه: امروزه طلاق و تبعات آن به ویژه بر روی زنان، یکی از معضلات اجتماعی محسوب می شود و نیازمند توجه فزون تری می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر رفتاردرمانی شناختیاستعاره ای بر افسردگی و تاب آوری زنان مطلقه انجام شده است.روش: روش پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری را کلیه زنان مطلقه زیر 45 ساله تحت پوشش بهزیستی شهر میانه در زمستان 1394 تشکیل داده اند که از بین آن ها 30 نفر که شرایط ورود به پژوهش را داشتند، به صورت در دسترس انتخاب و در دو گروه، آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. از هردو گروه دوبار آزمون افسردگی بک (1991) و تاب آوری کونور و دیویسون (2003) به عمل آمد بار اول قبل از مداخله درمانی گروه ازمایش(پیش آزمون) و بار دوم بعد از مداخله درمانی گروه آزمایش(پس آزمون). برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس (ancova) استفاده گردید.نتایج: نتایج نشان داد که رفتاردرمانی شناختی استعاره ای موجب کاهش معناداری در نمرات افسردگی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است (p<0.01). همچنین نتایج نشان داد که این درمان باعث افزایش تاب آوری زنان مطلقه شده اما این تاثیر معنادار نبوده است (p<0.01).بحث و نتیجه گیری: چنین استنباط می شود که رفتاردرمانی شناختی استعاره ای قادر است میزان افسردگی زنان مطلقه را کاهش دهد، به طوری که این درمان می تواند به عنوان یک روش مداخله ای متناسب با فرهنگ کشورمان، در مراکز درمانی و مراکز مشاوره، قابل استفاده باشد.