سنجش ضریب مکانی آسایش صوتی در کلان شهر اهواز

آلودگی صوتی یکی از معضلات رو به افزایش زیست بوم های شهری است که با سلب آسایش صوتی از شهروندان، عاملی زیان آور برای سلامتی روحی، روانی و جسمی شناخته شده است اهواز، به عنوان کانون شهری استراتژیکی غرب ایران و شهری چندنقشی در مقیاس ملی، با توجه به روند گسترش فضایی، الگوی استقرار صنایع سنگین و کارگاه ها، عبور خدط راه آهن سراسری از درون بافت شهر و دلایل متعدد دیگر، از شهرهای با تعداد بالای آلاینده های صوتی و میزان پایین آسایش صوتی محسوب می شود نارضایتی شهروندان از آلودگی صوتی، جمعیت گریزی و کاهش قیمت زمین شهری در بخش های با تراز بالای صوتی از مهم ترین پیامدهای آلاینده های صوتی در کلان شهر اهواز است بر این اساس، هدف از پژوهش حاضر، سنجش ضریب مکانی آسایش صوتی در نواحی کلان شهر اهواز است پژوهش حاضر از نو توصیفی تحلیلی است و رویکرد حاکم بر آن، تحلیل مکانی است در آنالیز مکانی پس از - شناخت تمامی کاربری های صداساز، پهنه بندی آلودگی صوتی در سطح نواحی کلان شهر اهواز با استفاده از برنامه جانبی تحلیل فضایی ، و ابزار kriging و fuzzy overlay و در سه مرحله انجام گرفت در نهایت، نقشه آسایش صوتی تهیه شد یافته های پژوهش حاکی از آن است که ناحیه 4 - 2 ناحیه 4 در منطقه 2( با ضریب مکانی 879 / 0 و ناحیه‌ 1 - 6 ناحیه 1 در منطقه‌ 6 ( با ضریب 807 / 0 از کمترین آسایش صوتی برخوردارند همچنین، نواحی 1 - 5 ناحیه‌ 1 در منطقه‌ 5 ( و 5 - 4 ناحیه‌ 5 در منطقه‌ 4( بالاترین ضریب آسایش صوتی را دارند.