محدودیتهای توسعه شهری در بندر انزلی

بندرانزلی دومین شهر پر جمعیت استان گیلان ، با جمعیتی حدود یکصد هزار نفر به صورت خطی در طول حدود 15 کیلومتر از سمت شمال به دریای خزر و از جنوب به تالاب انزلی محدود می شود و آبراهه ای که ارتباط دریا و تالاب را برقرار می سازد شهر را به دو قسمت شرقی (غازیان ) و غربی (انزلی )تقسیم نموده است . پیشروی آب دریای خزر و به تبع آن تالاب انزلی از دو سو در دهه اخیر خسارات فراوانی را بر شهر وارد ساخته است . به طوری که شورایعالی شهرسازی و معماری ایران را بر آن داشت که برای حل این مشکل به چاره اندیشی بپردازد . نهایتا مقرر شد که خط تراز 24-متر (ارتفاع از سطح آبهای آزاد )به عنوان لبه دریا محسوب و هرگونه ساخت و سازی ورای این رقوم به جز تاسیسات سبک و موقت ممنوع اعلام گردد . بر اساس این مصوبه مقرر شده تاسیسات زیربنایی حیاتی شهر در رقوم بالای 22-متر احداث و به کاربری های مسکونی و سایر خدمات وابسته تا رقوم 24-متر اجازه ساخت و ساز داده شود . بر این اساس حدود 50 درصد از سطح شهر بندرانزلی رقوم ناامن تلقی و نزدیک به 29 هزار جمعیت ساکن در ان بایستی به نقاط امن انتقال داده شوند . با توجه به مصوبه فوق ، که بر اساس سیاست کلی برخورد با مسئله پیشروی اب دریای خزر اتخاذ گردیده بود و همینطور با توجه به هدف حفظ و احیای تالاب انزلی ، توجه به ملاحظات زیست محیطی در منطقه و بالاخره موضوع توریسم که از عمده ترین منابع درآمد شهر می باشد و همچنین موضوع ایجا منطقه ویژه اقتصادی بندر انزلی ، به نظر می رسد تجدید نظر در طرحهای جامع و تفصیلی بندرانزلی امری ضروری و اجتناب ناپذیر باشد .