بازآفرینی محلات فقیرنشین شهری با تاکید بر تحلیل پیکره بندی فضایی(نمونه مطالعه: شهر همدان)

علی‌رغم تمام تلاش‌ها برای ساماندهی و ارتقاء کیفیت محیطی سکونتگاه‌های غیررسمی، همچنان برخی مولفه‌های کلیدی در بررسی‌ها و تحلیل مسائل این سکونتگاه‌ها مغفول مانده‌اند که از آن جمله می‌توان به تحلیل پیکره‌بندی فضایی این محلات اشاره کرد. از همین‌رو برای اثبات فرضیه پژوهش مبنی بر وجود تفاوت‌های آشکار در پیکره‌بندی فضایی محلات غیررسمی، به مقایسه برخی پارامترهای پیکره‌بندی فضایی پنج مورد از سکونتگاه‌های غیررسمی شهر همدان پرداخته شده است. روش پژوهش حاضر تحلیلی- تفسیری است که در آن سعی شده با تهیه نقشه‌های همپیوندی، عمق، اتصال و غیره برای چند نمونه موردی به مقایسه و تحلیل پیکره‌بندی فضایی آنها پرداخته شود. بنابراین پس از بررسی منابع داخلی و خارجی مرتبط با دو موضوع «پیکره‌بندی فضایی» و «سکونتگاه-های غیررسمی»، نقشه‌ها و داده‌های مرتبط با پارامترهای پیکره‌بندی فضایی شهر و محلات غیررسمی همدان با استفاده از نرم‌افزار depth map تهیه و استخراج شده است. سپس مقایسه کمی و کیفی پارامترهای پیکره‌بندی فضایی در نمونه‌های موردی انجام گرفته است. نتیجه بررسی‌ها نشان می‌دهد نه تنها تقریبا همه محلات غیررسمی شرایط نامناسبی به لحاظ پیکره‌بندی فضایی دارند بلکه در پارامترهای آن نیز هر یک از محلات شرایط و خصوصیات متفاوتی دارند و لذا راهبردهای پیشنهادی متفاوتی را طلب می‌کنند.