مقایسه کاربرد شبکه عصبی مصنوعی، درخت تصمیم، رگرسیون مولفه‌های اصلی و رگرسیون خطی چندگانه جهت مدل‌سازی شاخص کیفیت هوای شهری

شاخص کیفیت هوا ابزار کلیدی جهت آگاهی از کیفیت هوا، نحوۀ اثر آلودگی هوا بر سلامت و روش‌های محافظتی در برابر آلودگی هوا است. هدف اصلی این تحقیق مدل‌سازی و برآورد شاخص کیفیت هوا از طریق شبکه عصبی مصنوعی، درخت تصمیم، رگرسیون خطی چندگانه و رگرسیون مولفه‌های اصلی است. جهت محاسبه شاخص کیفیت هوا از داده‌های هواشناسی و آلودگی هوای ثبت شده در ایستگاه تجریش و قلهک شهر تهران در دوره زمانی 1385 تا 1390 استفاده شد. به منظور ارزیابی عملکرد مدل‌های برآوردگر از شاخص‌های آماری خطا، همبستگی و صحت استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که مدل‌ شبکه عصبی در هر دو ایستگاه از عملکرد بهتری نسبت به سایر مدل‌ها برخوردار است، به نحوی که در ایستگاه قلهک 006/0rmse=، 004/0mae=، 99/0 ia=و در ایستگاه تجریش 004/0 rmse=، 002/0 mae=، 1 ia=بود. مدل درخت تصمیم بعد از مدل شبکه عصبی عملکرد مطلوبی از خود نشان داد و مدل رگرسیون خطی چندگانه بعد از مدل شبکه عصبی و درخت تصمیم عملکرد بهتری نسبت به مدل‌ رگرسیون مبتنی بر تحلیل مولفه‌های اصلی ارائه نمود. روش تحلیل مولفه‌های اصلی علی‌رغم آنکه توانست همبستگی بین داده‌های ورودی و تعداد پارامترهای ورودی به مدل را کاهش دهد باعث بهبود عملکرد مدل رگرسیون نشد.