ارزیابی شاخص‌های ناپایداری زیست‌محیطی در کلانشهر اهواز

امروزه تداوم رشد شهرنشینی، به‌ویژه با شکل و کارکردی که در کشورهای درحال‌توسعه از جمله ایران دارد، هشداری بر ناپایداری شهرنشینی است. جهت حفظ پایداری اکوسیتم شهری، وظیفه انسان، بهره‌مندی پایدار از محیط‌زیست شهری و پیشگیری از انواع آلاینده‌های زیست‌محیطی در شهرها می‌باشد. تحقیق حاضر، از نوع کاربردی و روش آن توصیفی- تحلیلی می‌باشد. هدف تحقیق، ارزیابی و اولویت‌بندی شاخص‌های ناپایداری زیست‌محیطی در کلانشهر اهواز است. برای دستیابی به هدف مذکور، فرآیند تبدیل معیارها به شاخص‌های کمی انجام و شاخص و زیر شاخص‌ها در چارچوب مدل تحلیل سلسله مراتبیahp ، وزن دهی گردیدند. همچنین برای تحلیل مکانی- فضایی داده‌ها ، از نرم‌افزار gis، استفاده شده است. در این تحقیق، مهم‌ترین معیارهای تبیینی برای ارزیابی ناپایداری زیست‌محیطی، عبارتند از: آلودگی صدا، آلودگی خاک، آلودگی هوا، آلودگی آب، آلودگی صنعتی و آلودگی پسماندهای شهری. یافته‌های حاصل از تحقیق، بیانگر آن است که شهر اهواز بر اساس معیارهای مورد بررسی، در شرایط زیست‌محیطی ناپایداری قرار دارد و در بین معیارهای مذکور، مهم‌ترین عامل در ناپایداری زیست‌محیطی شهر اهواز، معیار آلودگی هوا با وزن نهایی(280/)، شناخته شد.