تخصیص بهینه آب با استفاده از تیوری‌بازی‌‌های همکارانه (مطالعه موردی: حوضه آبریز زاینده‌رود)

پیامدهای اجتناب‌ناپذیر سیر افزایشی تقاضای آب و کاهش منابع، موجب اعمال سیاست‌های مختلف مدیریتی به منظور رسیدن به بهینه‌ترین میزان تخصیص آب شده است. محیط‌زیست به‌منزله یکی از عناصر اصلی نیازمند آب، همواره پذیرای خسارات ناشی از تخصیص‌نیافتن منابع آبی بوده است. هدف از این پژوهش، بررسی و انتخاب سیاست‌های پایدار تخصیص آب به ذی‌نفعان مختلف است به طوری که آب با کیفیت و میزان مناسب برای ادامه حیات پیکره آبی در دسترس باشد و اهداف اقتصادی هر یک از ذی‌نفعان نیز تامین شود و بین ذی‌نفعان و محیط‌زیست (پیکره آبی) توافق به وجود آید. بدین منظور، محیط‌زیست به‌منزله آب‌بر مستقل در مدل بهینه‌سازی الگوریتم ژنتیک و بازیکن مستقل در بازی‌های همکارانه لحاظ شده است. در این مطالعه، حوضه آبریز زاینده‌رود و باتلاق گاوخونی به‌منزله منابع ارزشمند اکولوژیک و آبی کشور که تامین‌کننده نیازهای آبی مانند شرب، صنعت و کشاورزی‌اند، انتخاب شده‌اند. هدف از این تحقیق تامین همزمان بیشترین بهره‌وری اقتصادی و برقراری حداقل شرایط مطلوب تامین آب برای تالاب است. تخصیصی که تامین حداقل نیاز آبی تالاب برابر 140 میلیون متر مکعب در سال در آن لحاظ شود، ایده‌آل‌ترین رویکرد است. با وجود این، در نتیجه اعمال سناریوهای مختلف با متدولوژی پیشنهادی این تحقیق، سناریویی که حداکثر نیاز ذی‌نفعان را تامین کند، برتر از سایر رویکردهاست، به صورتی که 3/87 درصد نیاز آبی تالاب برای حفظ شرایط مطلوب آن تامین می‌شود. از طرف دیگر، با تخصیص آب به سایر ذی‌نفعان، سود تخصیصی به بخش‌های کشاورزی، صنعت و محیط‌زیست در این رویکرد بیشترین میزان خود را دارد و به ترتیب برابر با 38/2057، 55/622 و 208 میلیون دلار در 10 سال است.