بهینه‌سازی جذب زیستی مالاشیت گرین از محلول‌های آبی با استفاده از ریزجلبک‌های سبز

در مطالعه حاضر، از ریزجلبک‌های سبز scenedesmus quadricauda و chlorella vulgaris برای بهینه‌سازی شرایط در جذب زیستی مالاشیت گرین استفاده شد. در این آزمایش‌ها تاثیر همزمان 4 فاکتور اصلی غلظت اولیه مالاشیت گرین (2، 6 و 10 میلی‌گرم بر لیتر)، ph اولیه محلول حاوی مالاشیت گرین (3، 5/4 و 6)، وزن زیتوده جلبک‌‌ها (40، 80 و 120 میلی‌گرم بر لیتر) و مدت زمان انجام آزمایش (10، 50 و 90 دقیقه) بر بازده حذف مالاشیت گرین با استفاده از روش باکس- بنکن ارزیابی شد. آنالیز واریانس داده‌های آزمایش طرح رویه‌های پاسخ برای اعتبارسنجی مدل پیشنهادی انجام گرفت. سپس، معادله‌های چندمتغیره مرتبه دوم و مدل‌های درجه دوم برای تعیین رابطه بین بازده حذف مالاشیت گرین و 4 فاکتور موثر مستقل ارایه شدند. ضریب همبستگی بالا (99/0 < )، مقدار p-value معنی‌دار (0001/0 > ) و مقدار آماره lof بی‌معنی (05/0 < ) نشان‌دهنده دقت بالا و اعتبار مدل پیشنهادی به منظور پیش‌بینی بازده حذف مالاشیت گرین از طریق s. quadricauda و c. vulgaris از محلول‌های آبی‌اند. از این‌ رو، این مدل‌ها به منظور آنالیزهای بعدی استفاده شدند. بر این اساس برای هر دو جاذب، بازده حذف مالاشیت گرین همواره با کاهش غلظت اولیه مالاشیت گرین از 10 به 2 میلی‌گرم بر لیتر، افزایش ph اولیه محلول حاوی مالاشیت گرین از 3 به 6، زیتوده جلبک‌ها به صورت تقریبی از 40 تا 100 میلی‌گرم بر لیتر و مدت زمان انجام آزمایش از 10 تا 90 دقیقه افزایش نشان داد. ظرفیت جذب زیستی c. vulgaris و s. quadricauda به ترتیب 17/57 و 49/68 میلی‌گرم بر گرم اندازه‌گیری شد.