حذف کروم 6 ظرفیتی از محلول‌های آبی به وسیله کربن هسته سنجد و عناب و مقایسه آن با کربن فعال گرانولی

کروم از مهم‌ترین آلاینده‌های زیست‌محیطی است که باعث آلودگی منابع آب و اختلال در فعالیت‌های متابولیکی موجودات زنده می‌شود. از آنجا که در مبحث حذف فلزات سنگین از آب‌های آلوده، هزینه در مقایسه بین روش‌های مختلف پارامتر مهمی است، استفاده از مواد زاید طبیعی که به علت فراوانی در طبیعت دارای هزینه تهیه و استفاده پایین و دسترسی محلی آسان است، روشی موثر و کم‌هزینه برای حذف فلزات سنگین از جریان‌های آلوده به این آلاینده‌هاست. در این مطالعه کربن ساخته‌شده از هسته سنجد و عناب به‌منزله جاذب طبیعی به منظور جذب یون‌های محلول کروم آزمایش شد. برای این منظور آثار زمان تماس، ph محلول، غلظت اولیه کروم در محلول و غلظت جاذب بر میزان جذب این فلز بررسی شد. علاوه بر بررسی جاذب مذکور تمامی آزمایش‌های انجام‌شده با استفاده از کربن فعال دانه‌ای تکرار و نتایج هر سه نوع جاذب با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که میزان جذب کروم به میزان قابل توجهی به ph محلول بستگی دارد و بیشترین میزان جذب زمانی حاصل شد که ph محلول در محدوده 2 قرار گرفت. همچنین، نتایج نشان داد با افزایش مقدار جاذب، زمان تماس و کاهش غلظت اولیه فلز در محلول راندمان جذب افزایش می‌یابد. نتایج حاکی از آن است که جذب یون محلول کروم از طریق جاذب‌های مورد استفاده در این پژوهش، از مدل ایزوترمی لانگمیر به خوبی تبعیت می‌کند. در شرایط بهینه راندمان حذف کروم از طریق کربن هسته سنجد، کربن هسته عناب و gac به ترتیب mg/g62، mg/g2/35 و mg/g 66/1خواهد بود.