آسیب پذیری آبخوان دشت میمه اصفهان با استفاده از روشهای تطبیقی DRASTIC، GODS و AVI

این تحقیق با هدف پهنه‌بندی آسیب پذیری آبخوان میمه با استفاده از روشهایdrastic، gods و avi و مقایسه پهنه‌بندی‌ها در سه روش مذکور انجام شده است. روش drastic از ترکیب هفت مشخصه هیدروژیولوژیک قابل انداره‌گیری و موثر در انتقال آلودگی به آبهای زیرزمینی تشکیل شده است. روش gods، از ترکیب چهار مشخصه و روش avi نیز دارای دو مشخصه است. نتایج حاصل از روش drastic که تقریباً کاملترین شاخص برای ارزیابی نیروی آسیب پذیری آبهای زیرزمینی است، محدوده آسیب‌پذیری کم را 76/44 درصد و آسیب‌پذیری متوسط را 24/55 درصد، برآورد کرده است. نتایج روش gods، حاکی از آن است که آبخوان میمه در دو کلاس آسیب‌پذیری کم و متوسط به ترتیب با 58/71 و 42/28 درصد قرار دارد. نتایج روش avi نیز نشان می‌دهد که 32/54 درصد از آبخوان دارای نیروی آلودگی کم و 68/45 درصد از آن دارای نیروی آلودگی متوسط است. مقایسه نتایج سه روش مذکور نشان می‌دهد که روش drastic آسیب‌پذیری آبخوان را بیشتر از دو روش دیگر ارزیابی کرده است. همچنین در هر سه روش، نیروی آسیب پذیری ذاتی آبخوان میمه در محدوده‌های آسیب پذیری کم و متوسط ارزیابی شده، ولی حدود گسترش محدوده‌های آسیب‌پذیری متفاوت است و مدل drastic به طور دقیق‌تری محدوده‌های مختلف آسیب پذیری را مشخص کرده است. دلیل آن مشخصه‌های بیشتر و وزن دهی متفاوت مشخصه‌ها بر اساس نقش آنها در تعیین آلودگی است.