بررسی تاثیر مکش هیدرواستاتیکی و آمایش شیمیایی در آبگیری از لجن فاضلاب در بسترهای لجن خشک‌کن

آبگیری با بسترهای لجن خشک‌کن به علت نیاز به فناوری بسیار ساده نسبت به روشهای مکانیکی از ارجحیت خاصی برخوردار است. با توجه به این‌که استفاده از این روش محدودیت‌هایی دارد، بنابراین سعی شده با آزمایش‌ها و مطالعات، تعدادی از این محدودیت‌ها از میان برداشته شوند. در این پژوهش، تاثیر مکش هیدرواستاتیکی و آمایش شیمیایی لجن در بهینه‌سازی آبگیری از لجن فاضلاب شهری مورد مطالعه قرار گرفته است. بدین منظور ابتدا با کنترل ورود و خروج آب، مکش هیدرواستاتیکی در بستر مورد آزمایش ایجاد شد، سپس با افزودن ماده شیمیایی غیرآلی کلرورفریک در دوز بهینه به لجن حاصل از هاضم هوازی، فرایند خشک‌شدن با بستر شاهد مقایسه شد. نتایج این تحقیق با مطالعه زمان ماند کیک لجن بر روی بستر و کیفیت پساب حاصل از فرایند خشک‌شدن بررسی شده است. با ایجاد مکش هیدرواستاتیکی مدت زمان خشک‌شدن لجن از 5 روز به 2 روز کاهش یافت و با افزایش کلرورفریک، با غلظت 440 میلی‌گرم در لیتر به لجن خروجی از هاضم هوازی، زمان خشک‌شدن لجن (تولید لجن با غلظت مواد خشک 45 درصد) در بسترهای خشک‌کننده از 6 روز به 3 روز کاهش یافت و در مرحله سوم آزمایش، اثر توام مکش و آمایش بر روند خشک‌شدن لجن بررسی شد که بسیار رضایت‌بخش بود. استفاده از مکش هیدرواستاتیکی ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی پساب خروجی از بستر را از قبیل کدورت، ph، tss و vss بهبود می‌بخشد در حالی‌که cod و tds آن افزایش می‌یابد، این در حالی است که آمایش شیمیایی لجن، باعث افزایش شاخص‌های ts و tds پساب شده است.