سناریوهای پیش روی آینده ی تاثیرات ساختار فضایی و کارکردی کلان شهرهای ایران بر رشد و شیوع بیماری های واگیردار و covid19 (مورد مطالعه؛ کلان شهر اهواز)

محیط نقش مهمی در پویایی بیماری و تعیین سلامت افراد دارد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از حیث روش پیمایشی در سطح اکتشافی و مبتنی بر رویکرد آینده پژوهی صورت گرفته است. مطالعه حاضر با عملیاتی کردن چارچوب ساختار فضایی و کارکردی شهرها، یک رویکرد جامع تر برای بهینه سازی برنامه های مهار و سیاست های کاهش بیماریهای واگیردار با استفاده از شاخصهای موثر در ساختار و کارکرد شهری با رویکرد آیندهپژوهی ارائه می دهد. پژوهش حاضر در سه مرحله ی تعیین شاخص های کلیدی از طریق روش دلفی، شناسایی پیشرانهای موثر از طریق نرم افزار micmac بر پایه روش تحلیل اثرات متقاطع و تدوین سناریو بر پایه نرمافزار scenario wizard مبتنی بر روش سایب انجام گرفته است.در مرحله سناریوپردازی، تعداد 8 پیشران شناسایی شدند. با توجه به یافته های پژوهش از بین این پیشرانها، پیشران بافت فرسوده و تراکم جعیت، ضعف مدیریت شهری، موقعیت اقتصادی، توزیع نامناسب خدمات شهری تاثیرگذارترین عوامل کلیدی ساختار فضایی و کارکردی این کلانشهر در مواجهه با بیماریهای واگیردار می باشد. در نهایت پیشران های حیاتی با سه وضعیت تدوین شدند که مطلوب ترین سناریو، سناریو شماره یک و بدبینانه ترین سناریو، سناریو شماره دو می باشد.