بهینه‌سازی کارآمدی فرآیند الکترولیز به منظور ارتقای عملکردی راکتور بافل‌دار بی‌هوازی تصفیه فاضلاب از طریق کنترل مقدار ph

در پی نتایج اولیه حاصل از امکان‌سنجی به‌کارگیری فرآیند الکترولیز جهت افزایش کارآمدی راکتور بافل‌دار بی‌هوازی تصفیه فاضلاب، در این تحقیق، فرآیند الکترولیز با هدف بهینه‌سازی و ارتقای عملکردی این راکتور، در مقیاس آزمایشگاهی موردبررسی قرار گرفت. در این راستا، عوامل موثر شامل جنس الکترودها (آهن، فولاد ضدزنگ، مس، آلومینیوم و برنج)، فاصله و سطح تماس الکترودها، مدت‌زمان الکترولیز، چگالی جریان الکتریکی، غلظت جامدات محلول و مقدار ph اولیه فاضلاب بررسی شدند. بر اساس نتایج حاصل، بهترین جنس الکترود ازنظر مدت‌زمان و انرژی الکتریکی لازم برای احیای یک واحد ph، آهن می‌باشد. همچنین مشخص گردید که افزایش حجم کنترل فاضلاب تحت تاثیر فرآیند الکترولیز، موجب افزایش کارآمدی سامانه می‌شود که این امر بیانگر نیاز به افزایش سطح تماس و فاصله الکترودها به‌منظور ارتقای عملکردی سامانه است. یافته‌ها نشان دادند که میزان احیای ph فاضلاب در مدت‌زمان 1.5 ساعت، حدود 3.5 واحد می‌باشد که پاسخ‌گوی افت ph در راکتور هنگام وقوع شوک‌های ناشی از بار آلی است. همچنین محدوده بهینه برای چگالی جریان ازنظر میزان احیای ph فاضلاب، ma/cm2 811 به دست آمد؛ بنابراین می‌توان نتیجه‌گیری نمود که به‌کارگیری فرآیند الکترولیز به‌منظور تنظیم مقدار ph تحت شرایط بهینه راهبری این سامانه موجب ارتقای کارآمدی راکتور و کاهش مصرف انرژی الکتریکی می‌گردد.