تجزیه و تحلیل کیفیت سکونت در مجتمع های مسکونی شهری از طریق مولفه های زمینه گرایی (نمونه موردی: شهر اردبیل)

اصول و معیارهای مربوط به کیفیت محیط و ارتباط این کیفیت با زمینه‌های فرهنگی، تاریخی و اجتماعی آن در طراحی مجتمع‌های مسکونی نادیده گرفته‌ می‌شود و همین مساله، سبب کاهش میزان رضایتمندی ساکنان از مجتمع‌ها می‌شود. لذا پژوهش حاضر با هدف ارتقاء کیفیت مجتمع‌های مسکونی اردبیل از طریق مولفه های زمینه گرایی به روش توصیفی تحلیلی با استفاده از ابزار پرسشنامه به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انجام گرفته‌است. نتایج یافته های پژوهش نشان می دهد که ارتباط خطی بین مولفه‌های زمینه‌گرایی و کیفیت سکونت مجتمع‌های مسکونی برقرار است. از نظر تاثیرگذاری، مولفه کیفیت زمینه‌ای و مولفه شرایط بیرونی واحدها به ترتیب بیشترین تاثیر را بر کیفیت مجتمع‌های مسکونی و کیفیت واحدهای مجتمع های مسکونی اردبیل دارا است. از بین مولفه‌های زمینه‌گرایی نیز، زمینه طبیعی (بویژه بعد احترام به طبیعت و محیط زیست) بیشترین اثرگذاری را بر کیفیت سکونت مجتمع‌های مسکونی اردبیل دارد. بنابراین برای ارتقاء کیفیت سکونت در مجتمع‌های مسکونی لازم است برنامه‌ریزان و طراحان معماری و شهری علاوه بر توجه به کیفیت زمینه‌ای مجتمع‌ها و نیز شرایط بیرونی واحدهای مسکونی، به زمینه طبیعی شامل احترام به طبیعت و حفاظت از محیط زیست توجه و تاکید بیشتری داشته باشند.