جایگاه ذخیره گاه زیستکره میانکاله در طبقه بندی زیست جغرافیایی جهان

بر مبنای سیستم طبقه بندی ادواردی ، در نقشه ی شبکه جهانی ذخیره گاههای زیستکره سال 1995 میلادی ، جایگاه ذخیره گاه زیستکره میانکاله ایران ، که در سال 1975 میلادی در بیوم سیستمهای مختلط کوهستانی بیان شده بود ، در بیوم جنگل های بارانی معتدله و نیمه استوایی ذکر شده است . با توجه به اینکه سیستم طبقه بندی ادواردی در مقیاس بزرگ برای استفاده در سطح جهانی و منطقه ای است ، ممکن است قادر به تفکیک انواع زیستگاههای موجود در یک پروانس جغرافیای زیستی نباشد ، به همین دلیل به منظور تبیین نظریه ی ادواردی و بررسی اختلالات احتمالی طبقه بندی مذکور ، با توجه به نقش پوشش گیاهی در معرفی و تفکیک پروانس های جغرافیای زیستی ، پوشش گیاهی این ذخیره گاه ، با نگرشی بوم شناسانه ، مورد مطالعه قرار گرفت . دراین تحقیق، روش آنالیز خوشه ای برای طبقه بندی جوامع گیاهی و روش دسته بندی برای تجزیه و تحلیل روابط عوامل محیطی ( سطح ایستابی و شوری آب و خاک ) با جوامع گیاهی ، استفاده شد . فلور منطقه با بیش از 200 گونه ، به طور عمده با منشا اروسیبری و ایران - توران و با داشتن بیش از 90 % گونه های علفی یکساله وپایا ، معرف منطقه غیر کوهستانی است که می تواند موید نظریه ی دوم باشد . شایان ذکراست که در حال حاضر تشیل اجتماعات گیاهی میانکاله بیشتر تحت تاثیر سطح ایستابی و شوری آب و خاک تشخیص داده شده که معرف مناطق ساحلی و تالابی است. در ارتباط با نظریه ی ادواردی به نظر می رسد ، به استناد مدارک موجود و با نگرشی دیرینه و بوم شناسانه به دست نوشته های سال های 1007 تا 1292هجری قمری ، قبل از انفصال زیستگاه زمستانی میانکاله از جنگلهای هیرکانی البرز ، در اثر توسعه ی شهرها و مراکز صنعتی ، جایگاه ذخیره گاه زیستکره میانکاله ، به عنوان یک واحد ، در بیوم جنگل های بارانی معتدله قرار داشته است . در زمان کنونی با توجه به تغییرات پدید آمده اقلیمی - اکولوژیکی ، تعیین جایگاه ذخیره گاه میانکاله در طبقه بندی زیست جغرافیایی کار دشواری است .