بررسی و مقایسه شاخص های نورشناخت هواویزهای جو در دو منطقه شهری در ایران

هواویزها ذرات جامد و مایع معلّق در جو هستند که با تغییر خواص فیزیکی و تابشی ‌‌ابرها بر بودجه تابشی جو تاثیر می‌گذارند. عمق نوری هواویزها (aod) و نمای آنگستروم (α) از مهم‌ترین ویژگی‌های هواویزها به‌شمار می‌روند. هدف از مقاله حاضر، مقایسه ویژگی‌های فیزیکی و نوری هواویزها در دو منطقه شهری تهران و مشهد برای دوره 4 ساله از 2010 تا 2013 است. برای رسیدن به این هدف، داده‌های سنجنده omi برای تعیین و محاسبه نمایه‌های نوری هواویزها به‌کار رفته است. مقایسه توزیع بسامد فصلی aod (500 nm) در تهران و مشهد بیانگر این است که در همه فصول مقدار aod در تهران بیشتر از مشهد بوده و به‌طور کلّی غلظت هواویزهای تهران بیشتر از مشهد است. در هر دو شهر، بیشترین مقدار aod در فصل بهار و تابستان رخ می‌دهد. هم‌چنین کمترین مقدار aod برای تهران و مشهد مربوط به فصل زمستان است. بررسی تغییرات روزانه α نیز نشان می‌دهد که مد غالب هواویزهای تهران مخلوطی از ذرات ریز و درشت و مد غالب هواویزهای مشهد از نوع ذرات ریز است. مقایسه توزیع بسامد فصلی α در تهران و مشهد حاکی از آن است که در هر فصل هواویزهای مشهد دارای ابعاد کمتر از هواویزهای غالب در تهران است