توسعه چارچوب تاب آوری اجتماعات محلی شهر اصفهان در برابر خشکسالی با بهره گیری از روش کیفی و نرم افزار atlas-ti

یکی از جدیدترین رهیافت‌ها در عرصه پژوهش‌های مرتبط با تاب‌آوری، تاب‌آوری اجتماعات محلی ‌است. اما با وجود تدوین چارچوب‌های متعدد تاب‌آوری اجتماعات محلی، ملاحظه می‌گردد که پژوهشگرانی اندک بر اتخاذ دیدگاه ذی‌نفعان در اجتماعات محلی و در برابر مخاطرات آهسته و تدریجی، نظیر خشکسالی و خشک شدن رودخانه‌ها و آبراه‌ها متمرکز بوده‌اند. این در حالی است که از دیدگاه بسیاری از پژوهشگران تاب‌آوری، پدیده‌ای پیچیده، چندبعدی، محدود به زمینه و وابسته به فرهنگ است. به همین دلیل پژوهش حاضر بر آن است تا از طریق تشریح نظرات و تجربه‌های ذی‌نفعان و متخصصان، به مفهوم‌سازی و تدوین چارچوب ارزیابی تاب‌آوری دو اجتماع محلی همجوار با مادی‌ها در شهر اصفهان (محله عباس‌آباد و محله برازنده) بپردازد. بدین منظور در این پژوهش، پارادایم تفسیری و طرح پژوهش کیفی مد نظر قرار گرفته است. به منظور گردآوری داده‌ها از تکنیک مصاحبه استفاده شد و تحلیل داده‌ها با روش تحلیل محتوای کیفی و با بهره‌گیری از نرم افزار atlas-ti صورت گرفت. در مجموع 32 مصاحبه با ساکنان و متخصصان مختلف در دو اجتماع محلی مورد نظر در شهر اصفهان انجام شد. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که تابآوری در این دو محله، قابل مفهوم‌سازی در دو سطح اصلی جامعه و اجتماع محلی است.