بهسازی آسترهای محل دفن زباله های جامد شهری با استفاده از الیاف سنتزی و دی کلسیم فسفات

ترک‌خوردگی سطحی آسترهای رسی خاکچال ها پس از اجرا، باعث افزایش هدایت هیدرولیکی آستر از طریق ایجاد جریان ترجیحی و درنتیجه کاهش طول عمر آستر و کیفیت آن می‌شود. هدف از این پژوهش، دستیابی به آستری بود که حین جذب آلاینده‌های بیشتر، از پتانسیل ترک خوردگی اندکی برخوردار بوده و در مقایسه با آسترهای ژئوسنتتیک، ساده‌تر و مقرون به صرفه‌تر باشد. بدین منظور، آستر رسی ساده با سه سطح مختلف از الیاف پلی‌پروپیلن شامل 0.5، 0.75 و 1.0 درصد وزنی خاک مسلح شد. برای افزایش جذب آلاینده‌ها نیز 0.2 درصد وزنی خاک، دیکلسیم‌فسفات به آستر افزوده شد. تغییرات رفتار رس در سه حالت آستر رسی ساده، آستر رسی با الیاف و آستر رسی الیاف‌دار همراه با ماده افزودنی در مقیاس آزمایشگاهی بررسی و هدایت هیدرولیکی و ترک‌خوردگی سطحی آن اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که الیاف به مقدار 0.75 درصد وزنی خاک می‌تواند مقدار ترک‌خوردگی سطحی و عمقی آستر را به اندازه‌ای چشمگیر کاهش دهد. کاربرد این درصد از الیاف در آستر، نفوذپذیری را در مقیاس آزمایشگاهی نسبت به حالت ساده افزایش ‌داد، لیکن مقدار آن در دامنه قابل قبول بود. همچنین مقدار ضریب نفوذپذیری، مقاومت برشی و محو ترک‌خوردگی ها در حضور دی‌کلسیم‌فسفات و 0.75 درصد الیاف، در حالت بهینه قرار داشت.