بررسی اثر سایتوتوکسیک سیلی‌مارین بر رده سلولی4T1 استخراج شده از تومورهای پستانی موش BALB/c

مقدمه: امروزه افزایش چشمگیری برای شناسایی ترکیبات موثر در پیشگیری و درمان بیماری سرطان وجود دارد. سیلی‌مارین ترکیب فلاونوییدی مشتق شده از گیاه خارمریم است که به عنوان یک داروی شناخته شده در درمان بیماری‌های کبدی مورد استفاده قرار می‌گیرد و به علت اثرات آنتی‌اکسیدانی قوی مورد توجه محققان در درمان بیماری سرطان است. هدف: بررسی اثر سایتوتوکسیک سیلی‌مارین بر رده سلولی4t1 و مقایسه آن با داروی شیمی درمانی تاکسول. روش بررسی: سلول‌ها تحت تیمار با غلظت‌های مختلف سیلی‌مارین ( µg/ml125، 100، 75، 50، 25) و تاکسول ( nm20، 10، 5، 5/2، 25/1) در فواصل زمانی 72، 48، 24 ساعت به طور جداگانه قرار گرفتند. تیمار ترکیبی هم به شکل متناظر انجام گرفت. توانایی حیات سلول‌ها با دو روش تریپان بلو وmtt ارزیابی و برای بررسی مورفولوژی هسته، رنگ‌آمیزی با هوخست وpi انجام شد.نتایج: سیلی‌مارین و تاکسول به صورت وابسته به دوز و زمان به طور معنی‌داری موجب کاهش قابلیت حیات سلول‌های سرطانی پستان موش شدند. به علاوه تغییرات مورفولوژیک مربوط به آپوپتوز به طور مشابه در هر دو تیمار مشاهده شد. در تیمار ترکیبی سیلی‌مارین و تاکسول، سیلی‌مارین باعث افزایش حساسیت سلول‌های 4t1 به تاکسول شد.نتیجه‌گیری: در این مطالعه اثرات سایتوتوکسیک سیلی‌مارین روی سلول‌های سرطانی موش قابل مقایسه با داروی تاکسول بود. استفاده همزمان سیلی‌مارین و تاکسول اثرات سیتوتوکسیک تاکسول را افزایش داد.