تاثیر یک دوره مصرف طولانی مدت زنجبیل (Zingiber officinale Roscoe) و تمرینات مقاومتی بر پراکسیداسیون لیپیدی و مقاومت به انسولین در مردان چاق

هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر یک دوره مصرف طولانی مدت زنجبیل همراه با تمرینات مقاومتی بر پراکسیداسیون لیپیدی و مقاومت به انسولین در مردان چاق بود.‌روش بررسی: در یک کارآزمایی نیمه تجربی دو سویه کور، 32 مرد چاق (30bmi?) 30 - 20 سال، انتخاب و به طور تصادفی در 4 گروه، 1- زنجبیل، 2- تمرین مقاومتی با مصرف دارونما، 3- تمرین مقاومتی با مصرف زنجبیل و 4- دارونما قرار گرفتند. آزمودنی‌های گروه 1 و 3 روزانه یک گرم کپسول زنجبیل (زینتوما) را به مدت 10 هفته دریافت کردند. آزمودنی‌های دو گروه 2 و 3 هم یک پروتکل مقاومتی پیشرونده را که شامل 8 حرکت ورزش مقاومتی بود به مدت 10 هفته اجرا نمودند. قبل از شروع برنامه تمرینی و بعد از 10 هفته نمونه‌های خونی از ورید پیش آرنجی جمع‌آوری شد. غلظت مالون دی‌آلدیید به روش اسپکتوفتومتری و تست اسید تیوباربیتیوریک و مقاومت به انسولین با روش homa محاسبه شد. نتایج: بعد از 10 هفته از مداخلات، کاهش معنی‌داری در غلظت مالون دی‌آلدیید در تمامی گروه‌ها به جز گروه دارونما مشاهده شد (05/0 > ‌p). به علاوه، شاخص مقاومت به انسولین در دو گروه تمرینات مقاومتی با دارونما و تمرینات مقاومتی با زنجبیل کاهش معنی‌دار یافت (05/0 > ‌p). در حالی که این شاخص در دو گروه دارونما و زنجبیل بدون تغییر باقی ماند (05/0 < p).نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به دست آمده پیشنهاد می‌شود مصرف طولانی مدت زنجبیل و تمرینات مقاومتی می‌تواند شیوه درمانی موثری برای تغییرات مطلوب در پراکسیداسیون لیپیدی و مقاومت به انسولین در مردان چاق باشد.