silymarin supplementation could improve the effect of exercise training on high-fat diet-induced metabolic disorders

Background: the use of dietary herbal products as potential anti-obesity agents has gained considerable traction in recent years. objective: the purpose of the current study was to assess the effects of silymarin supplementation with and without exercise training on a high-fat diet-induced metabolic disorder in male wistar rats. methods: 36 male wistar rats were divided into six groups; 1) control group with a regular diet; 2) high-fat diet (hfd); 3) hfd + silymarin 25 (s25); 4) hfd + silymarin 50 (s50); 5) hfd +s25 + art (aerobic resistance training); 6) hfd + s50+art (n = 6 for each group). hfd + s25 + art and hfd + s50 + art groups performed aerobic exercise three days/week and resistance exercise two days/week. blood specimens were obtained for biochemical assessments and gene expression at the end of the 12-week intervention. the data were analyzed using one-way anovas and tukey’s post hoc test with spss21 at a significance level of p < 0.05. results: final body weight, the levels of glucose, insulin, and homeostatic model assessment for insulin resistance (homa-ir) in all of the treatment groups were significantly less compared with the hfd group (p < 0.05). lipid profile was significantly improved in treatment groups in comparison with the hfd group (p < 0.05). leptin and neuropeptide y (npy) levels were significantly lower in hfd + s50, hfd + s25 + art, and hfd + s50 + art groups compared to hfd group (p < 0.05). exercise plus silymarin consumption (hfd + s25 + art and hfd + s50 + art) increased peptide yy levels (pyy) (p= 0.013 and p < 0.001, respectively). conclusion: our findings suggest that combined silymarin consumption and exercise training is a promising non-pharmacological treatment for multiple simultaneous hfd-induced risk factors.

مکمل ‎یاری سیلی‎ مارین، اثر تمرین ورزشی بر اختلالات متابولیکی ناشی از رژیم غذایی پرچرب را بهبود می ‎دهد

مقدمه: در سال‌های اخیر، استفاده از محصولات گیاهی رژیمی به عنوان عوامل بالقوه ضد چاقی مورد توجه قرار گرفته است. هدف: هدف مطالعه حاضر ارزیابی اثر مکمل‌یاری سیلی‌مارین با و بدون تمرین ورزشی بر اختلالات متابولیکی ناشی از رژیم غذایی پرچرب در رت‌های ویستار نر بود. روش بررسی: 36 رت ویستار نر به شش گروه تقسیم شدند؛ 1 ) گروه کنترل با یک رژیم غذایی منظم؛ 2 ) رژیم غذایی پرچرب (hfd)؛ 3 ) hfd +سیلی‌مارین 25 (s25)؛ 4) hfd+  سیلی‌مارین 50 (s50)؛ 5) hfd+ s25+ art (تمرین هوازی مقاومتی)؛ 6) hfd + s50+ art (n=6 برای هر گروه). گروه‌های art + s25 +hfd و  art + s50 +hfd ، سه روز/هفته تمرین هوازی و دو روز/هفته تمرین مقاومتی را انجام دادند. نمونه‌های خونی به منظور ارزیابی بیوشیمیایی و بیان ژن در پایان مداخله 12 هفته‌ا‌ی جمع‌آوری شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی با نرم‌افزار 21 spss و سطح معنی‌داری 0/05 > p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: وزن بدن، سطوح گلوکز، انسولین و ارزیابی مدل هومئواستاتیک برای مقاومت انسولین (homa-ir) نهایی در همه گروه‌های درمانی در مقایسه با گروه hfd به طور معنی‌داری کمتر بود (0/05 > p). نیمرخ چربی در گروه‌های درمانی در مقایسه با گروه hfd به طور معنی‌داری بهبود یافت (0/05 > p). سطوح لیپین و نوروپپتید y (npy) در گروه‌های   hfd + s50   ، hfd + s50 + art و hfd + s25 + art در مقایسه با  گروه hfd به طور معنی‌داری کمتر بود (0/05 > p). تمرین ورزشی بعلاوه مصرف سیلی‌مارین (hfd + s25 + art و  hfd + s50 + art)، سطوح پپتید ( pyy( yy را افزایش داد (0/05 > p). نتیجه‌گیری: یافته‌های ما پیشنهاد می‌کند که ترکیب مصرف سیلی‌مارین و تمرین ورزشی یک درمان غیردارویی امیدوارکننده برای چندین عامل خطرزای ناشی از رژیم غذایی پرچرب است.