antimicrobial and antioxidant activities of the leaf extract of some cultivated iranian licorice populations

Background: licorice (glycyrrhiza glabra l.) is a well-known commercial medicinal plant with wide usage. objective: during our ongoing aims for the selection and breeding programs of iranian licorice (glycyrrhiza glabra l.) populations, in the present study, total phenol content (tpc), total flavonoid content (tfc), and biological activities of the leaf extract of eight selected plant populations cultivated in the north of tehran were investigated. methods: the tpc and tfc were determined by folin-ciocalteu and aluminum chloride reagents, respectively. the antioxidant potential of the leaf extracts was measured through the evaluation of their power to reduce the fe3+-tptz complex to fe2+-tptz. the antibacterial activity was also assessed according to the broth micro-dilution method to determine minimum inhibitory concentration. results: the results indicated that tpc varied from 6.18 ± 0.33 (mg gae/g dw) in bajgah population to 14.91 ± 1.17 (mg gae/g dw) in ilam population. the highest tfc was observed in ilam (17.04 ± 1.25 mg rutin/g dw) and marvest (15.06 ± 1.77 mg rutin/g dw) populations, respectively, without statistically significant differences. the maximum antioxidant activity was associated with the ilam (532.18 ± 12.61 µmol fe/g dw) population, confirming the antioxidant potential of phenolic and flavonoids compounds. the leaf extracts of eghlid, marvest, ilam, and bojnourd populations were exhibited outstanding antibacterial activity against s. aureus. conclusion: the licorice leaf extracts showed more inhibitory effect against staphylococcus aureus than escherichia coli.

ارزیابی فعالیت ضدمیکروبی و آنتی‌ اکسیدانی عصاره برگی برخی از جمعیت‌ های کشت شده شیرین‌ بیان ایران

مقدمه: شیرین‌بیان یک گیاه دارویی چند ساله تجاری شناخته شده با کاربردهای گسترده است. هدف: در ادامه مطالعاتمان جهت انتخاب و برنامه‌های اصلاحی جمعیت‌های شیرین‌بیان ایرانی، در مطالعه حاضر، محتوای تام فنلی، محتوای تام فلاونوئیدی و فعالیت‌های بیولوژیکی عصاره برگی هشت جمعیت منتخب شیرین‌بیان کشت شده در شمال تهران مورد بررسی قرار گرفتند. روش بررسی: محتوای تام فنلی، محتوای تام فلاونوئیدی به ترتیب با استفاده از معرف‌های فولین سیوکالتیو و کلرید آلومینیوم به روش رنگ سنجی تعیین شدند. ظرفیت آنتی‌اکسیدانی  عصاره‌ها از طریق ارزیابی قدرت آنها در احیای کمپلکس Fe3+-TPTZ به Fe2+-TPTZ  اندازه‌گیری شد. فعالیت ضدباکتریایی نیز بر اساس روش میکرورقت براث جهت بدست آوردن حداقل غلظت بازدارنده اندازه‌گیری شد. نتایج: نتایج نشان داد که محتوای تام فنلی از 0/33 ± 6/18 (میلی‌گرم گالیک اسید بر گرم وزن خشک) در جمعیت باجگاه تا 1/17 ± 14/91 (میلی‌گرم گالیک اسید بر گرم وزن خشک) در جمعیت ایلام متغیر بود. بیشترین محتوای تام فلاونوئیدی به ترتیب در جمعیت ایلام (1/25 ± 17/04 میلی‌گرم روتین برگرم وزن خشک) و مروست (1/77 ± 15/06 میلی‌گرم روتین برگرم وزن خشک) بدون تفاوت معنی‌دار آماری مشاهده شد. بیشترین فعالیت آنتی‌اکسیدانی مربوط به جمعیت ایلام (12/61 ± 532/18 میکرومول آهن بر گرم وزن خشک) بود که پتانسیل آنتی‌اکسیدانی ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی را تأیید می‌کند. عصاره‌های برگ جمعیت‌های اقلید، مروست، ایلام و بجنورد فعالیت ضدباکتریایی فوق‌العاده‌ای بر علیه استافیلوکوکوس اورئوس نشان دادند. ‌ عصاره برگ شیرین‌بیان اثر بازدارندگی بیشتری علیه باکتری گرم مثبت استافیلوکوکوس اورئوس در مقایسه با باکتری گرم منفی اشریشیا کلی نشان داد.