capparis spinosa l. tablet: from traditional to modern dosage form

Background: capparis spinosa is used in persian medicine for treatment of various diseases. in order to easier use, better patient’s acceptance and more stability, preparing a suitable dosage form is necessary. objective: the aim of the study was preparing tablet form from caper fruits and quality assessment of the product. methods: the fruit extraction was performed using ethanol 80% and maceration technique and the extract was dried by freeze dryer. eight formulations were made using lactose, avicel ph-102, sio2 and magnesium stearate. the best formulation was failed during stability tests; therefore, the extract was dried by spray drying method along with maltodextrin and sio2 as excipients. eight formulations were prepared using lactose, avicel ph-102, croscarmellose sodium, pvp k30 and magnesium stearate and the best one was selected. physicochemical and microbial assessments were performed on the selected formulation and stability tests were done in 40°c and 75% humidity as well as 30°c. results: caper tablets with freeze dried extract were deformed and their color changed but tablets with spray dried extract were stable in 30°c. they were oblong, green-blue, biconvex, scored tablets with 20.3×9.9×6.7 mm dimensions. weight, hardness, disintegration time, rutin assay and dissolution were 1115 mg ± 10%, 18.33 ± 1.52 kp, 15±3.5 min, 0.58 ± 0.02 mg/tab and 93.03 ± 3.61 % in 60 min, respectively. conclusion: caper tablets are good candidate for production in industrial scale after in vivo and clinical studies. moreover stability assessment of the tablets should be performed in suitable packaging in long term study.

قرص کبر: از شکل دارویی سنتی تا نوین

مقدمه: کبر از گیاهان پرمصرف در طب ایرانی در درمان بسیاری از بیماریها می‌باشد. جهت مصرف راحت‌تر گیاه و پذیرش بهتر توسط بیماران و افزایش پایداری باید گیاه به شکل دارویی مناسب فرموله شود. ‌ هدف از این تحقیق، فرمولاسیون قرص از میوه کبر و کنترل کیفیت فرآورده بوده است. روش بررسی: عصاره‌گیری میوه با روش ماسراسیون و اتانول 80 درصد صورت گرفت. عصاره با خشک‌کن انجمادی خشک شد. هشت فرمولاسیون با الکتوز، آویسل، سیلیکون دیاکسید و منیزیوم استئارات تهیه شدند و فرمولاسیون منتخب وارد آزمون‌های پایداری شد ولی به علت ناپایداری، از خشک‌کن پاششی، مالتودکسترین و سیلیکون دیاکسید برای خشک کردن استفاده شد. هشت فرمولاسیون دیگر با الکتوز، آویسل، کراس کارملوز سدیم، PVPK30 و منیزیوم استئارات تهیه شدند و بهترین فرمولاسیون انتخاب و کنترل کیفیت آن انجام شد. پایداری در شرایط تسریع شده و نیز دمای 30 درجه به مدت شش ماه بررسی شد. نتایج: قرص‌های حاصله در شرایط پایداری تسریع شده ناپایدار ولی در 30 درجه پایدار بودند. قرص‌ها سبزآبی، دارای ابعاد 6/7 × 9/9 × 20/3 میلی‌متر، وزن 10% ± 1115 میلی‌گرم، سختی 1/52 ± 18/33 kp، زمان باز شدن 3/5 ± 15 دقیقه بودند. مقدار روتین 0/02 ± 0/58 میلی‌گرم در هر قرص بوده و 3/61 ± 93/03 درصد از این ماده بعد از یک‌ساعت از قرص آزاد می‌شد. نتیجه‌گیری: قرص حاصل از عصاره خشک شده با خشک‌کن پاششی، پس از آزمون‌های حیوانی و کارآزمایی‌های بالینی کاندید مناسبی برای تولید صنعتی بوده ولی انجام آزمون پایداری طولانی مدت در بسته‌بندی نهایی مناسب الزامی است.