بررسی اثرات محافظت‌کنندگی عصاره آبی گلنار (punica granatum l. var. pleniflora) در سمیت کبدی ناشی از تترا کلرید کربن در موش‌های صحرایی

مقدمه: گلنار (punica granatum var. pleniflora) از خانواده انار یا puniaceae می‌باشد که به عنوان گل انار غیرمثمر شناخته می‌شود. هدف: در مطالعه کنونی، اثرات محافظت‌کنندگی کبدی عصاره آبی گلنار در سمیت کبدی القاء شده توسط تترا کلرید کربن (ccl4) در موش‌های صحرایی نر و همچنین فعالیت آنتی‌اکسیدانی برون‌تن (in vitro) و درون‌تن (in vivo) این عصاره بررسی شد. خواص آنتی‌اکسیدانی و مهار‌کنندگی رادیکال‌های آزاد در برون‌تن، به روش dpph و اندازه‌گیری پلی فنل و فلاونوئید نیز ارزیابی شد. روش بررسی: سمیت کبدی بوسیله تتراکلرایدکربن القا شد و حیوان‌های مورد آزمایش سه دوز مختلف عصاره را به صورت خوراکی دریافت کردند. نتایج: در انتهای آزمایش غلظت سرمی مارکرهای آسیب کبدی شامل: آلانین آمینوترانسفراز (alt)، آسپارتات آمینوترانسفراز (ast)، آلکالین فسفاتاز (alp)، گاما گلوتامیل ترانسفراز (ggt)، بیلی‌روبین و پروتئین تام خون در حیواناتی که توسط تتراکلراید‌کربن مسموم شده بودند، توسط عصاره کاهش یافت (‌0.001>p). علاوه بر این، در بخش درون‌تن عصاره توانست استرس اکسیداتیو کبدی ایجاد شده توسط تترا‌کلراید‌کربن را کاهش دهد که با افزایش گلوتاتیون (gsh) و کاهش لیپیدپراکسیداسیون کبدی مشخص می‌شود (‌0.001>p). در عین حال، این عصاره توانست وزن نسبی کبد را که در اثر مسمومیت با این سم کبدی افزایش یافته بود، بهبود ببخشد (‌0.001>p). نتیجه‌گیری: به عنوان نتیجه‌گیری می‌توان گفت که بخشی از اثر محافظت‌کنندگی عصاره آبی گلنار در برابر آسیب کبدی ناشی از تتراکلراید‌کربن، می‌تواند بواسطه خاصیت آنتی‌اکسیدانی عصاره باشد.

A search for protective activity of aqueous extract of Punica granatum var. pleniflora against CCl4-induced hepatotoxicity in rats

Background: Punica granatum var. pleniflora (Golnar in Persian) is a subspecies of pomegranate that only has the blooms with no fruit generation. The plant has been used for the treatment of liver diseases in Iranian folk medicine. Objective: In the present study, the hepatoprotective effects of aqueous extract of Punica granatum var. pleniflora (APG) were evaluated in carbon tetrachloride (CCl4)induced hepatotoxicity in male rats along with its in vitro and in vivo antioxidant activities. In vitro free radical scavenging and antioxidant properties of APG were also measured by DPPH method and the determination of polyphenol and flavonoids contents. Methods: Hepatotoxicity was induced in rats by CCl4 administration and the extract were administered orally at three different doses. Results: At the end of the experiment, the serum biomarkers of liver injury, including alanine transaminase (ALT), aspartate transaminase (AST), alkaline phosphatase (ALP), gamma glutamyl transpeptidase (GGT), bilirubin, and total protein were significantly decrease in APGtreated animals when compared to CCl4intoxicated rats (P<0.001). Besides, in vivo examination showed that the extract prevented CCl4induced hepatic oxidative stress in rats, which demonstrated by the restoration of reduced glutathione (GSH) and the lessening of lipid peroxidation (P<0.001). In addition, APG diminished the increase of relative liver weight induced by CCl4 in rats (P<0.001). Conclusion: To conclude, this study showed that APG possesses potent free radical scavenging and antioxidant activities. Also, the hepatoprotective properties of APG against CCl4induced liver injury may be partly mediated by its antioxidant activity due to the presence of polyphenols and flavonoids in the plant.