ارزیابی سمیت ژنتیکی نانوکپسول عصاره سنجد (elaeagnus angustifolia l.) به دو روش برون‌تنی و درون‌تنی

مقدمه: اگرچه سنتز و مطالعات اولیه بر روی نانو کپسول سنجد دلالت بر اثربخشی آن در پوکی استخوان در مدل تجربی موش صحرایی داشته و با افزایش معنی‌دار سطح خونی کلسیم همراه بوده اما سمیت این نانو کپسول تاکنون مورد ارزیابی قرار نگرفته است. هدف: در این مطالعه سمیت ژنتیکی نانوکپسول سنجد با دو آزمون ایمز (برون‌تن) و میکرونوکلئوس (درون‌تن) ارزیابی شد. روش بررسی: جهت انجام آزمون ایمز، از دو سویه سالمونلاتیفی موریوم ta100‌ و‌ ta98 و جهت آزمون میکرونوکلئوس از رت‌های نر و ماده، پس از تجویز 45 روزه خوراکی نانوکپسول سنجد با دوز 1000ug/kg صورت گرفت. بدین‌منظور لنفوسیت‌ها از طحال حیوانات تحت رژیم جدا شده و تعداد موارد میکرونوکلئوس در بین گروه‌های مورد و شاهد مقایسه شد. نتایج: علاوه بر اینکه نانو‌کپسول در آزمون ایمز فاقد هرگونه اثرات موتاژنیک بود، در مواجهه همزمان با سدیم آزاید، اثرات آنتی‌موتاژنیک برروی هر دو سویه سالمونلاتیفی موریوم ta100‌ و‌ ta98 را نیز به وضوح نمایش داد و این یافته با کاهش معنی‌دار و وابسته به دوز تعداد کلونی در رقت‌های مختلف نانوکپسول سنجد و کنترل مثبت (سدیم آزاید) شناسایی شد (p≤0.001). لیکن نتایج مطالعه در آزمون میکرونوکلئوس افزایش معنی‌دار تعداد میکرونوکلئوس، پل‌های نوکلئوپلاسمی و جوانه‌های هسته‌ای نسبت به گروه کنترل را در هر دو جنس نر و ماده نمایش داد (p≤0.001). نتیجه‌گیری: با توجه به ارزش‌های درمانی نانو کپسول سنجد‌، بازنگری در ساختار نانو کپسول و تکرار مطالعه درون‌تن در دوزهای کمتر، پیش از انجام مطالعات کلینیکی این شکل اولیه دارویی ضرورت دارد.

Genotoxicity assessment of Elaeagnus angustifolia L. fruit extract (senjed) nanocapsule by in vitro and in vivo methods

Background: Although initial studies on Elaeagnus Angustifolia L. Fruit Extract (Senjed) Nanocapsule showed its efficacy in osteoporosis in rat model as well as its significant role in elevating the serum calcium levels, there is no study on its possible genotixic potentials which is necessary for developing all nanopharmaceuticals. Objective: This study aimed to evaluate the genotoxicity of Senjed nanocapsule using Ames and Micronucleus tests as two necessary steps for developing it as a new nanopharmaceutical. Methods: Salmonella typhimurium TA100 and TA98 strains were used for Mutagenicity and antimutagenicity assays by counting the number of colonies in the sample plates, negative and positive control plates. Micronucleus (MN) test was performed in male and female rats after oral administration of 1000 micro;g/kg/day of senjed nanocapsule and lymphocyte separation from the spleen of animals. Results: Observations from Ames test didnchr('39')t indicate any mutagenic effect for this nanocapsule, moreover the antimutagenicity of the extract in both strains of salmonella typhimurium (P < 0.001) showed a concentration dependent antimutagenic properties of this nanocapsule in the presence of sodium Azide but in vivo micronucleus test showed a significant increase in the number of MN, Nucleoplasmic Bridges (NPB) and Nuclear Bud formation (NBUD) compared to the control group in both genders (P < 0.001). Conclusion: Based of the possible clinical values of this future nanopharmaceutical, it seems necessary to continue its in vivo genotoxicity assessments in lower doses after revising the composition of nanocarriers and before starting any clinical evaluation.