بررسی اثر کشندگی عصاره‌ی متانولی میوه هلیله‌ زرد (terminalia chebula retz) بر لیشمانیا ماژور در شرایط برون‌تنی

مقدمه: لیشمانیوز جلدی یکی از مشکلات عمده سلامت در بسیاری از کشورها می باشد. استفاده از ترکیبات آنتی موان پنج ظرفیتی به عنوان داروهای خط اول درمان لیشمانیوز جلدی، همراه با محدودیت ها و عوارض جانبی متعددی می باشد.هدف: هدف این مطالعه بررسی اثر کشندگی عصاره متانولی میوه هلیله زرد بر لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی بود.روش بررسی: عصاره میوه هلیله زرد با غلظت های micro;g/ml 500 و 250، 125، 80 به همراه پروماستیگوت های لیشمانیا واقع در فاز لگاریتمی در پلیت کشت 96 خانه ایی به صورت 4 بار تکرار افزوده شده و در دمای 21 درجه سانتی گراد انکوبه شد. بعد از گذشت زمان های 24، 48 و 72 ساعت، درصد بقاء پروماستیگوت ها تعیین شد. هلیله زرد با غلظت mu;g/ml 80 و 250 به ماکروفاژهای آلوده به انگل افزوده شد. میانگین تعداد آماستیگوت در هر ماکروفاژ در زمان های 24 و 48 ساعت پس از افزودن عصاره گیاه محاسبه شد. آنالیز آماری داده ها با استفاده از نرم افزارspss و آزمون هایanova یکطرفه انجام شد.نتایج: میزان بقاء پروماستیگوت ها پس از گذشت 24 ساعت در مواجه با بیشترین و کمترین غلظت هلیله زرد ( mu;g/ml 500 و 80) به ترتیب 19.01 و 98.65 درصد بود، میزان بقاء در این دو گروه پس از 48 ساعت به ترتیب، 7.81 و 97.26 درصد و پس از 72 ساعت به ترتیب، 31.61 و 97.26 درصد بود. میزان ic50 پس از 24 ساعت micro;g/ml114.10به دست آمد. میزان کشندگی عصاره گیاه در آماستیگوت ها در زمان 24 ساعت برای دو غلظت mu;g/ml 80 و 250 به ترتیب 40.35 و 29.99 درصد و در زمان 48 ساعت به ترتیب 45.21 و 41.11 درصد به دست آمد.نتیجه گیری: عصاره میوه هلیله زرد دارای اثر کشندگی بر پروماستیگوت و آماستیگوت های لیشمانیا ماژور در شرایط برون تنی است.