اثر غلظت‎های مختلف محرک زیستی کیتوزان بر خصوصیات بیوشیمیایی و مورفوفیزیولوژیکی گیاه استویا (stevia rebaudiana bertoni)

مقدمه: کیتوزان از پلی ساکاریدهای نیتروژن دار است که با واکنش استیل زدای کیتین به صورت طبیعی ایجاد می شود و به عنوان یکی از محرک های زیستی کارآمد برای در تولید متابولیت های ثانویه در گیاهان دارویی زیادی تایید شده است. هدف: بررسی اثر غلظت های مختلف محرک زیستی کیتوزان بر خصوصیات بیوماس رویشی و متابولیت های ثانویه گیاه استویا. روش بررسی: آزمایش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در شرایط گلخانه ای با تیمار کیتوزان، در چهار سطح شامل 0، 0.05، 0.1 و 0.2 درصد انجام شد. نتایج: نتایج به دست آمده از تجزیه واریانس داده ها نشان داد، که محلول پاشی محرک زیستی کیتوزان اثر معنی داری بر وزن خشک برگ، وزن خشک اندام هوایی، طول برگ (0.05>p)، فنل و ربادیوزید a (0.01>p) داشته است. کیتوزان در سطح 0.1 درصد بیشترین وزن تر و خشک ساقه، برگ و اندام هوایی را تولید نمود، به طوری که با افزایش غلظت کیتوزان از 0.1 به 0.2 درصد این صفات کاهش یافت. بیشترین میزان فنل در غلظت 0.1 درصد کیتوزان مشاهده شد، همچنین در این آزمایش کیتوزان با غلظت 0.2 درصد بیشترین تاثیر را بر ربادیوزید a داشته است. نتیجه گیری: محلول پاشی کیتوزان سبب بهبود خصوصیات بیوماس رویشی و صفات بیوشیمیایی مانند ربادیوزید a گیاه استویا شده است.