بررسی مقایسه‌ای روش‌های استخراج و طیف جرمی ترکیبات شیمیایی عصاره «مان» گیاه شکرتیغال (echinops dichorus l.) و مقایسه اثر انواع عصاره‌های «مان» بر روی رده سلول‌های سرطانی روده caco2

مقدمه: شکرتیغال (echinops dichorus l.) گیاهی دارویی از خانواده کاسنی است که در اثر فعالیت نوعی حشره سرخرطومی روی بعضی از گونه های این جنس، ترکیبی به نام «مان» به دست می آید. هدف: در این تحقیق حلال و روش های مختلف عصاره گیری در استخراج ترکیبات آلی از بخش مان شکرتیغال مورد بررسی قرار گرفتند. روش بررسی: جداسازی و شناسایی ترکیبات تشکیل دهنده ی عصاره های بخش مان شکرتیغال با استفاده از دستگاه gcms صورت گرفت. بررسی ویژگی های ضدسرطانی عصاره مان با استفاده از روش های nbt و mtt به دو روش سوکسله و ماسراسیون با دو حلال اتانول و ان هگزان، انجام شد. نتایج: نتایج بررسی های فیتوشیمیایی حضور ترکیبات ساپونینی، استروئیدی، گلیکوزید سیانوژنیک، تانن دار و آلکالوئیدی را نشان داد و آنالیز عصاره های ماسراسیون، پرگولاسیون و دستگاه سوگسله با حلال اتانول بوسیله دستگاه gcms نشان داد که هر سه عصاره مان سرشار از اسیدهای چرب می باشد. آنالیز طیف های gc، 27 ترکیب در روش ماسراسیون، 30 ترکیب در روش پرکولاسیون و 10 ترکیب با استفاده از دستگاه سوکسله را نشان داد. نتایج بررسی میزان بقاء سلولی نشان داد که کمترین بقا سلول های سرطانی تیمار شده مربوط به عصاره اتانولی و ان هگزانی به روش ماسراسیون بود. نتایج آزمون nbt بیانگر خاصیت آنتی اکسیدانی عصاره اتانولی و ان هگزانی به روش ماسراسیون می باشد. نتیجه گیری: بهترین روش و حلال جهت استخراج ترکیبات آلی عصاره تام محصول مان گیاه شکرتیغال، دستگاه پرکولاتور به همراه حلال اتانول است. اما برای استخراج اسیدهای چرب و ترپن های موجود در گیاه روش سوکسله پیشنهاد می شود. تمامی عصاره های شکرتیغال (مان) خواص سیتوکسی خوبی نشان دادند که بیانگر وجود ترکیبات آنتی اکسیدانی این عصاره ها است.