اثر حفاظتی کوئرستین و نانوکریستال آن بر رفتارهای شبه اضطرابی در مدل حیوانی بیماری آلزایمز

مقدمه: آلزایمر یکی از بیماری های تحلیل عصبی است که با از دست دادن پیشرونده حافظه، کاهش توانایی شناختی و اختلالات رفتاری از جمله رفتارهای شبه اضطرابی مشخص می شود. کوئرستین ترکیب پلی فنلی با اثرات آنتی اکسیدانی و حفاظت نورونی است. هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات ضد اضطرابی کوئرستین و نانوکریستال آن در مدل بیماری آلزایمر می باشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 49 سر موش صحرایی به صورت تصادفی به هفت گروه کنترل (موش های سالم)، شاهد (آب مقطر را به صورت خوراکی و سالین را به صورت درون بطنی دریافت کردند)، بیمار (μg /rat 10 استرپتوزوتوسین درون بطنی و آب مقطر به صورت خوراکی دریافت کردند) و گروه های بیمار درمان شده ( کوئرستین و نانو بلورهای کوئرستین را با غلظت های 10 و 25 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن روزانه به مدت چهار هفته به صورت خوراکی بعد از تزریق استرپتوزوتوسین دریافت کردند) تقسیم شدند. برای ارزیابی رفتارهای شبه اضطرابی از تست ماز صلیبی مرتفع استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که تزریق درون بطنی استرپتوزوتوسین به طور معنی داری درصد زمان سپری شده و درصد تعداد دفعات ورود به بازوی باز در تست ماز صلیبی بالاتر از کاهش داد و درمان با کوئرستین و نانوکریستال آن این شاخص های رفتاری را در هفته سوم و چهارم افزایش معنی داری داد. همچنین درمان با نانوکریستال کوئرستین درصد زمان سپری شده و درصد تعداد دفعات ورود به بازوی باز را بیشتر از کوئرستین افزایش داد. نتیجه گیری: این مطالعه اثر حفاظتی کوئرستین و نانو کریستال ها آن را در پیشگیری از رفتارهای شبه اضطرابی ناشی از مدل آلزایمر در موش نشان داد. و درمان با نانوکریستال های کورستین موثرتر از کورستین است.