بررسی اثرات التیام‌بخشی آلژینات تولید شده میکروبی و عصاره خارشتر بر زخم‌های جلدی موش صحرایی: ترکیبی از پانسمان‌های مدرن و سنتی

مقدمه: دست آورد پوشاننده زخم زیست سازگار یکی از زمینه های جذاب تحقیقات است. هدف: مطالعه حاضر تلاش در بررسی اثرات التیام بخشی آلژینات عصاره خارشتر در مدل زخم موش صحرایی دارد.روش بررسی: پس از کشت و شناسایی استرین های pseudomonas aeruginosa با روش های فنوتایپی و ژنوتایپی، آلژینات تولیدی استخراج و برای بررسی سمیت سلولی با روش mtt استفاده شد. زخم هایی به ابعاد cm 1.5 × 1.5 در پوست موش های صحرایی ایجاد شد. حیوانات به 4 گروه (8=n) تقسیم شدند. سه گروه به صورت مساوی در طول 21 روز به ترتیب با دوزهای غیرسمی از هیدروژل آلژینات، عصاره گیاه و هیدروژل آلژینات عصاره گیاه تیمار شدند. گروه چهارم بدون تیمار باقی ماند و به عنوان کنترل منفی در نظر گرفته شد. در سه روز از تیمارها، 2 موش صحرایی از هر گروه انتخاب و محیط زخم و اثرات هر ماده آنالیز شدند.نتایج: آلژینات از p. aeruginosa strain k1 استخراج شد. نتایج بررسی های ماکروسکوپی نشان داد که درصد بسته شدن زخم در دو گروه هیدروژل آلژینات و ترکیب هیدروژل آلژینات عصاره خارشتر تفاوت معناداری با باقی گروه های دیگر دارند (0.05>p). نتایج بررسی های میکروسکوپی نشان داد که بهترین گروه، گروه تیمار شده با ترکیب هیدروژل آلژینات عصاره خارشتر بود.نتیجه گیری: با وجود اینکه هر دو ماده دارای توانایی خوبی در التیام زخم می باشند ولی مطالعات میکروسکوپی نشان داد که ترکیب هیدروژل آلژینات عصاره خارشتر دارای فعالیت بهتری در مکان زخم بوده است.