بررسی تاثیر حلال مصرفی، خوراک ورودی و روش روغن‌گیری در تهیه عصاره استاندارد شده سیلی‌ مارین

مقدمه: گیاه خارمریم (silybum marianum) گیاهی یکساله یا دو ساله بومی نواحی مدیترانه ای است که در سراسر دنیا به صورت کاشته شده یافت می شود. عصاره تهیه شده از بذرهای این گیاه برای درمان بیماری های کبد از زمان باستان مورد استفاده بوده است. ترکیبات شاخص این گیاه دارویی ترکیبات فلاونولیگنانی هستند که از سیلی بین به عنوان مهم ترین آنان یاد می شود.هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثر انواع خوراک ورودی، نوع حلال مصرفی و نوع روش روغن گیری بذرها در فرآیند تهیه عصاره از بذر گیاه خارمریم بوده است.روش بررسی: در این مطالعه از روش استخراج با رفلاکس ساده جهت تهیه عصاره استفاده شد. طول مدت زمان استخراج برای تمام نمونه ها شش ساعت و دما نیز در c60° ثابت در نظر گرفته شد. انواع خوراک ورودی شامل دانه کامل آسیاب شده، تفاله روغن گیری شده با حلال، تفاله روغن گیری شده به روش پرس سرد و پریکارپ جدا شده از بذرها تهیه و وارد سیستم استخراج شد. همچنین، سه حلال مختلف شامل: اتانول 80 درصد، متانول و متانول 80 درصد در نظر گرفته شد. عصاره های تهیه شده توزین شده و به منظور تعیین کمی مقدار سیلی مارین از دستگاه hplc استفاده شد.نتایج: بر اساس داده ها، غلظت و مقدار سیلی مارین در عصاره های تهیه شده مقایسه شد. عصاره تهیه شده با خوراک بذر کامل و حلال متانول بیشترین مقدار ماده موثره را استخراج نمود در حالی که بالاترین غلظت سیلی مارین در عصاره تهیه شده با خوراک ورودی پریکارپ بذر و حلال اتانول 80 درصد حاصل شد.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه به خوبی نشان می دهد، با استفاده از بذر کامل و حلال متانول می توان مقدار بیشتری ماده موثره را استخراج نمود که البته این امر به قیمت ناخالصی بیشتر در عصاره خواهد بود.