اصلاحات ارضی و مسئلۀ سلب مالکیت از مالکان زن(13411351ش)؛ مطالعه موردی: غرب ایران

هدف: هدف کلی مقالۀ حاضر تبیین تحول وضعیت اربابان و مالکان زن در جریان اصلاحات ارضی و نشان دادن چرایی و چگونگی سلب مالکیت از زنان و نیز، پیامدهای آن است. روش/ رویکرد پژوهش: رویکرد تحقیق حاضر کیفی است. داده‌ها بر پایۀ اسناد و منابع کتابخانه‌ای و براساس نمونه‌گیری هدفمند گردآوری شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش گراندد تئوری استفاده شد. یافته‌های پژوهش: یافته‌ها نشان می‌دهد در جریان اصلاحات ارضی در ابعاد وسیعی از زنان سلب مالکیت شده‌است. مهم‌ترین عوامل سلب مالکیت از زنان عبارت‌اند از: قانون اصلاحات ارضی، غایب‌بودن مالکان زن، حق نسق و نسق‌بندی که در عرف جامعۀ روستایی و مردسالار ایران حقوقی مردانه تلقی می‌شد و درنهایت سقوط نظام ارباب‌رعیتی. سلب مالکیت از زنان پیامدهای متعددی داشت؛ سلطه‌پذیری و انقیاد زنان روستایی، نابرابری زنان روستایی با زنان شهری، خودسوزی زنان روستایی و گسترش مالکیت حقوقی ازجمله پیامدهای حذف زنان از نظام مالکیت زمین در مناطق روستایی بود.

Consequences of land expropriation from female landlords and landowners during the 19621972 land reform in the western part of Iran

Goal: To explore the development of landownership by women as the result of the1962 Land Reform. We want to show why and how expropriation of possession from women happened and what the consequences were.Method/Research Design: Data is gathered from library and archival resources. An analysis was carried out according to grounded procedure.Findings: Over the process of land reform women were denied ownership on a large scale. The reasons for expropriation from women were the Law of Land reform, the absence of female owners in the region, quota and quotasetting which was considered a masculine right by tradition in rural communities, and the collapse of the lordservant system. Expropriation from women had implications, including the loss of social status, growing inequality between rural and urban women, some cases of suicide, and expansion of legal possession.