به کارگیری الگوی ساخت گرا درراستای بازیافت پاسخ های فطرت درباره ی حجاب (مبتنی بر مبانی فلسفی علامه جوادی آملی)

الگوی ساخت گرا، از الگوهای نوین یادگیری است و برای تنظیم ساختار اطلاعات پراکنده ی ذهنی فردویافتن پاسخ توسط خود او بهکار می رود، ولی می توان براساس نگرش های بنیادینیکه در حوزه های معرفتی وجود دارد، کاربرداین الگو را توسعه داد و آن را برای بازیافت مشهودات فطری هم به کار گرفت. در این مقاله با تاکید بر مبانی علامه جوادی آملی نخست تحلیلی درباره ی هویت الگوی ساخت گرا ومشابهت آن با روش سقراطی ارایه شده و آن گاه بابیان کم وکیف فطری بودن حکم حجاب با تکیه بر دیدگاه های این اندیشمند،پیشنهادراهبردی توسعه در کاربست این الگودرراستای یافتن پاسخ های فطرت درباره ی حجاب ارایه شده است.در این تحقیق، بر اساس مبانی فلسفی نشان داده شده است کهچگونه طیمجموعه سوالاتی که به مقتضای این الگو به سبک روش سقراطی در سه گام قابل طرح است، به فرد متربی می توان کمک نمود تا بتواند حکم فطرت وحکمت آن را درباره ی حجاب در مشهودات فطری خود بازیافت نماید. با به کارگیری این الگو که مبانی فلسفی و مزایای مهم و اصول ویژه ای دارد، فرد مترّبی به مشهودات فطری خود بازگشته و حجاب را نه به عنوان مانعی برای پوشاندن زیبایی بلکه به مثابه راهی برای رسیدن به زیبایی مطلق و کشش های فطری وجودی بر می گزیند.