گستره‌ی حق والدین بر تربیت کودک (مطالعه‌ی تطبیقی نظام حقوقی ایران با اسناد بین‌المللی)

حق والدین بر تربیت کودک از حقوق به رسمیت شناخته شده در فقه امامیه، نظام حقوقی ایران و نیز اسناد حقوقی بین‌المللی است. گستره‌ی اعمال این حق نیز مانند بسیاری از حقوق انسانی مطلق نبوده و محدودیت‌هایی قانونی بر آن وارد می‌شود. در این پژوهش ابتدا «مبانی حق والدین بر تربیت کودک» از منظر فقه امامیه و سپس جایگاه آن در حقوق داخلی ایران و اسناد بین‌المللی بررسی خواهد شد؛ بعد از آن مهم‌ترین اقسام محدودیت‌های وارد بر حق والدین بر تربیت کودک از منظر فقه امامیه، نظام حقوقی ایران و نیز اسناد بین‌المللی بررسی شده است. این محدودیت‌ها در این تحقیق به دو دسته‌ی اصلی یعنی «محدودیت‌های ناشی از تزاحم با حقوق جسمانی کودک» و «محدودیت‌های ناشی از تزاحم با حقوق معنوی کودک» تقسیم شده است. بحث «تنبیه بدنی کودک» ذیل دسته‌ی اول و مباحثی چون «حق کودک بر حریم خصوصی»، «حق کودک بر داشتن آزادی بیان و عقیده» ذیل دسته‌ی دوم بررسی خواهند شد.