رواج ازدواج خویشاوندی و عوامل پشتیبان آن در میان زنان حداقل یک‌بار ازدواج‌کرده مناطق شهری استان بوشهر

ازدواج خویشاوندی یکی از اشکال رایج ازدواج در جامعه ی ایرانی است که همواره توجه محققان را به خود جلب کرده است. تئوری‌های ساختاری مدعی اند، با افزایش عناصر نوسازی همانند تحول در شیوه ی تولید اقتصادی، تحصیلات، شهرنشینی، رشد درآمد و گسترش مصرف، ارتباطات سریع‌تر و تغییرات شبکه‌ها و سرانجام گسترش سایر فناوری‌های جدید این نوع ازدواج رو به کاهش خواهد رفت. هدف تحقیق حاضر بررسی میزان رواج ازدواج خویشاوندی و عوامل پشتیبان آن است که در این راستا با بهره‌گیری از نمونه‌گیری خوشه‌ایی چندمرحله‌ای 600 زن 18 تا 44 ساله واجد شرایط در نقاط شهری استان بوشهر مطالعه شدند. براساس نتایج تحقیق حاضر، در جامعه ی مطالعه شده ازدواج خویشاوندی با 41.2 درصد، رواج و مطلوبت دارد. نتایج تحلیل چند متغیره با استفاده از رگرسیون لجستیک نشان داد، با کنترل سایر متغیرهای پژوهش، احتمال ازدواج خویشاوندی در میان پاسخ گویانی که سن ازدواج آنها پایین‌تر و الگوی انتخاب ازدواج آنها والدمحور است، بیشتر است. همچنین احتمال ازدواج خویشاوندی در میان افراد با تحصیلات پایین‌تر بالاتر است. درمجموع با توجه به نتایج این پژوهش می‌توان گفت، تحولات ازدواج خویشاوندی در جامعه ی ایران بیش از آنکه مستقیم از عناصر نوسازی تاثیر بپذیرد از تحولات در سایر ابعاد نهاد خانواده و ازدواج مانند سن ازدواج، الگوی انتخاب همسر و تحولات باروری متاثر خواهد بود. به نظر می‌رسد، تغییرات در این عوامل پشتیبان زمینه ی کاهش رواج ازدواج‌های خویشاوندی در آینده شود.

Prevalence of consanguineous marriage and its supporting factors among ever- married women in urban areas of Bushehr province

Consanguineous marriage as one of the prevalence forms of marriage in Iranian society has always attracted the attention of researchers. On the other hand, structural theories claim that with the increase of modernization elements such as changes in economic production, education, urbanization, income growth and consumption expansion, faster communication and network changes, and finally the development of other new technologies, this type of marriage will decrease. The aim of this study was to investigate the prevalence of consanguineous marriage and its supporting factors. In this regard, using multistage cluster sampling, 600 eligible women aged 18 to 44 years in urban areas of Bushehr province were studied. The results of the present study showed that consanguineous marriage with 41.2% of marriages is still popular and desirable in the study population. Also, the results of multivariate analysis using logistic regression showed by controlling other research variables the probability of consanguineous marriage is higher among respondents whose marriage age is lower and their marriage choice pattern is parentcentered. People with lower education are also more likely to have consanguineous marriages. In general, according to the results of this study, it can be said that the evolution of consanguineous marriage in Iranian society will be more affected by changes in other dimensions of the family and marriage, such as marriage age, spouse selection pattern and fertility changes, rather than directly influenced by the elements of modernization. It seems changes in these support factors leading to the reduction of consanguineous marriages in the future.