بررسی فقهی و حقوقی چالشهای بیماری های واگیردار با حقوق و تکالیف خانوادگی

بیماری‌هایی که قدرت سرایت بالایی دارند همانطور که تمام ابعاد زندگی بشر را تحت تاثیر قرار می‌دهد، بر روابط حقوقی میان افراد نیز تاثیر به سزایی گذاشته و با برخی حقوق و تکالیف تعارض­هایی را ایجاد کرده است. قواعد حل تعارض میان ضرر رساندن به خود و اضرار به دیگری اقتضا می­کند که ترک قرنطینه (به عنوان موثرترین راهکار کنترل بیماری در جامعه) برای فرد مبتلا به چنین بیماری‌هایی به دلیل تقدم مصالح و سلامت جامعه بر فرد حرام باشد. از سوی دیگر با نگاه تکلیف مدارانه به حضانت، وجوب حضانت کودک مبتلا به این بیماری برای والدینی که افراد پرخطر محسوب می­شوند، به دلیل حکومت قاعده لاضرر برداشته می­شود؛ ولی با لحاظ ماهیت حق مدارانه حضانت و اطلاقات ادله ایثار ممکن است نتوان حکم به حرمت نگهداری از کودک داد. در نقطه­ی مقابل نیز اگر والدین مبتلا به این بیماری شدند و کودک در معرض خطر این بیماری قرار گرفت، قاعده لاضرر اقتضا می­کند جهت حفظ سلامتی کودک، تا زمان سلامتی والدین، حضانت از آنان سلب شود. همچنین به دلیل حکومت قاعده لاضرر بر ادله­ی اولیه وظیفه­ی وجوب نفقه از عهده­ی زوج بیمار ساقط است و نهادهای حمایتی حکومت باید شرایط رفاهی فرد مبتلا به این بیماری را فراهم کند یا مشاغلی که ملازمه با ترک قرنطینه ندارد، فراهم کند