تجربه ی زیسته ی دختران ساکن در اقامتگاه‌ (مطالعه ی پدیدارشناختی در شهر تهران)

در نگاه اول شاید انتخاب شیوه‌ی زندگی فردی تصمیم شخصی به نظر برسد، اما با نگاهی عمیق‌تر می توان گفت دگرگونی‌های شکل گرفته در شیوه‌ی زندگی افراد، گذشته از آن که متاثر از تحولات جاری جامعه است، خود زمینه‌ساز و اثر گذار بر شکل‌گیری تحولات آتی خانواده و جامعه نیز خواهد بود. نتایج به دست آمده از مطالعات و پژوهش‌های صورت گرفته در سال‌های اخیر نشان می‌دهد در پی تغییراتی چون افزایش تحصیلات و مهاجرت دختران زندگی در اقامتگاه‌ها در شهرتهران افزایش یافته است. این پژوهش با رویکرد پدیدارشناسی تفسیری اسمیت، فلاور و لارکین، فهم و تفسیر دختران ساکن در اقامتگاه‌ و تجربه‌ی زیست آنها از این شیوه زندگی را مطالعه کرده است. جامعه‌ی آماری پژوهش 16 نفر از دختران ساکن در اقامتگاه در شهر تهران است. داده‌ها با استفاده از مصاحبه‌ی عمیق نیمه‌ساختاریافته به‌دست آمد. نتایج به دست آمده نشان داد تنهایی مفرط، احساس تعلیق در زندگی، بی هدفی، کاهش روابط با خویشاوندان از تجاربی است که این دختران پشت سر می‌گذارند.