چالش های روزمره زندگی زنان حاشیه‌نشین شهر تهران: مطالعه‌ ی کیفی

مطالعه حاضر با هدف درکِ تفسیر زنان از زندگی حاشیه‌نشینی و تجربه‌ی زندگی روزمره آنان در مناطق حاشیه‌ی شهر تهران (منطقه 19) صورت گرفته است. روش تحقیق در این پژوهش مبتنی بر روش کیفی به شیوه‌ی پدیدارشناسی و تکنیک گردآوری داده‌ها «مصاحبه نیمه‌ساختاریافته» و «مشاهدات میدانی مشارکتی و غیر مشارکتی» بوده است. به منظور دستیابی به اهداف تحقیق 14 نفر از زنان 14- 60 ساله‌ی ساکن کوره‌های آجرپزی، که حداقل مدت سکونت آنها در این منطقه 5 سال بوده است، به شیوه‌ی هدفمند انتخاب شده‌اند. مصاحبه‌ها تا رسیدن به اشباع داده‌ها ادامه یافته‌اند. به منظور تحلیل داده‌ها و استخراج مفاهیم و مضامین از داده‌های خام، از کدگذاری باز، محوری و گزینشی استفاده شده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که سبک زندگی خاص زنان حاشیه‌نشین، شبکه‌های درهم‌تنیده همسایگی زنان، باقی ماندن زنان در دور فقر و محرومیت و زندگی شبه‌شهری زنان حاشیه‌نشین به گونه‌ای است که در نهایت منجر به ساختن و برجسته-سازی فرهنگ حاشیه‌نشینی شده است. هم‌چنین نتایج بیانگر آن است که زندگی حاشیه‌ای چالش‌ها و تبعات متعددی برای زنان و دختران به همراه دارد، از جمله: احساس ناامنی اجتماعی، عدم دسترسی به امکانات و فرصت‌های اجتماعی و عدم ثبات و زندگی موقتی.