نوع شناسی ساختار قدرت در خانواده ایرانی

قدرت در سطح گروه های خرد یکی از تعیین‌کننده‌های قوی در روابط بین فردی و نیز مشخص‌کننده سویه‌های توافق و یا تضاد و همچنین شیوه‌های حل مساله در این بستر می‌باشد. خانواده به عنوان یکی از مهمترین نهادهای اجتماعی، مسئولیت جامعهپذیر کردن افراد را بر عهده دارد و به درونی کردن چگونگی مواجهه با مشکلات و شیوه‌های حل مساله در دامنه‌ای بین توافق و رضایت، هدایت آمرانه و یا ارعاب و سرکوب می‌انجامد. یکی از عوامل مهم اثرگذار در شیوه‌های حل مساله در سطح خانواده‌ تغییراتِ ساخت خانواده و بالتبع ساختار روابط و قدرت آن می باشد و از این رو اطلاع از وضعیت توزیع قدرت در خانواده و جهت گیری های پیش روی، ضرورت دارد. این مقاله با اتکاء به یک پژوهش ملی در حوزه خانواده از طریق روش کمی و با ابزار پرسشنامه در میان 5004 نفر با روش نمونه گیری دو مرحله ای در ایران تکمیل شده است، و به دنبال آن است تا تصویر و توصیف از وضعیت ساختار قدرت در خانواده ایرانی ارائه نماید. مطابق یافته‌های به دست آمده از این تحقیق، ساختار قدرت در خانواده ایرانی در ابعاد متشکل آن نسبت به گذشته تغییر کرده است به شکلی که توزیع قدرت در بین اعضاء خانواده متقارن‌تر شده و تا میزانی از سطح آمرانگی و سلسله‌مراتبی عمودی آن کاسته شده است. در عوض تمایل و جهت‌گیری خانواده به سمت شیوههای جدید و مدنی در تصمیم‌سازی، تصمیم‌گیری و حل مساله بین اعضاء بیشتر شده است.

Typology of Power Structure in Iranian Family

Power at the micro level is one of the determining factors of interpersonal relationships, conflict conditions as well as problemsolving techniques. As one of the most important social institutions, the family is responsible for socializing and internalizing how to deal with problems and ways of solving problems in forms of agreement, magisterial or intimidation and suppression. One of the most important factors affecting familylevel problem solving is family structure changes and power relations. This paper is based on a national survey in the family domain through a quantitative method and a questionnaire among 5004 Iranian people was completed by twostage sampling method. We seek to provide a complete description of the power structure in Iranian Family. According to the findings of this study, the structure of power in the Iranian family has changed in its organizational dimensions compared to the past in such a way that the distribution of power among family members has become more symmetrical and has been reduced to a level of vertical hierarchy. In contrast, the family’s willingness and orientation towards civic ways in decisionmaking and problemsolving have increased among members.