ارزیابی عملکرد سازمان‌های غیردولتی (سمن‌های) کشور در حوزه‌ی زنان و خانواده

با عنایت به اهمیت و ضرورت روزافزون مشارکت سازمان‌یافته ی زنان در دستیابی به توسعه ی همه‌جانبه و پایدار، مطالعه ی حاضر به بررسی عملکرد سمن‌های فعال در حوزه ی زنان و خانواده را بررسی می‌کند. از نظر طرح تحقیق، مطالعه ی حاضر از نوع تحقیقات ارزشیابی است که با تلفیقی از روش‌شناسی‌های کمی (پیمایش) و کیفی (تحلیل محتوای کیفی) انجام شده است. جامعه و حجم نمونه ی آماری شامل سه گروه بود: مدیران سمن‌ها در زمینه ی زنان و خانواده در 17 استان مورد مطالعه (365 نفر)؛ کارشناسان و صاحب نظران مرتبط (12 نفر) و مدیران یا کارشناسان مسئول سمن‌ها در دفتر امور بانوان در استانداری‌های منتخب (19 نفر). یافته‌ها نشان داد که بیش از چهارپنجم سمن‌های مطالعه شده فعال و مابقی نیمه‌فعال بوده‌اند. عمده ی نقش سمنها، مربوط به حوزه ی آموزشی و ضعیف‌ترین آنها مربوط به حوزه ی سیاست‌گذاری بوده است و مهم ترین مشکلات آنها را می‌توان به ترتیب شامل هفت مشکل مالی، حقوقی، اداری، سیاسی، نهادی، اجتماعی و فرهنگی و مدیریتی دانست. در کل، واقعیت سمنهای زنان و خانواده را می توان به شکل غیرسمن بودن، تقلیل آنها به موسسات خیریه‌ای، فقدان جایگاه مشخص آنها، و همکاری تب‌گونه‌ی دولت با آنها توصیف کرد. دلالت یافته‌ها بر آن است که سمن های زنان و خانواده عاملیت حوزه ی زنان و خانواده نیستند و در حال حاضر اثربخشی نازلی در عرصه ی مدیریت امور زنان و خانواده در سطوح ملی و استانی دارند.